zondag 8 januari 2012
Vakantie
= heerlijk! Niets moeten - alles maggen. De halve dag in huispak rondbanjeren
en daarna wat ondernemen. Yeah, dat is vakantie! Het past me perfect.
Na
een ochtendje relaxen, rijst bij Marcel de vraag:
“Wat
gaan we doen?”
Hersens kraken en Benjamin zegt:
“Niet
wandelen, dat deden we gisteren al.”
Radertjes draaien tot Celine uitroept:
“Corpus.”
“Dat hadden we eerder op de dag moeten bedenken,
daar is het te laat voor.”
“Het Spoorwegmuseum?”, vraag ik, maar
niemand springt enthousiast op.
Het is
Celine die uiteindelijk het beste plan lanceert: shoppen.
Hupsakee, naar Utrecht! Statsie woar?! Celine
wilde nieuwe kleren en is super goed, echter na véél en lang passen, geslaagd.
De mannen gingen na een poosje duimendraaien naar een speelgoedwinkel. Byebye…
Benjamin
had weer geld in zijn portemonnee. Weet je nog als dat brandt in zijn
portemonnee? Berg je!
Hij
is geslaagd voor een prachtig lego pakket met nog wel 50% korting. Inladen en
wegwezen! Zo waren het jongske en het meiske super happy met hun buit.
Toen
had mamskie nog haar wens: een jas. We zien al vlot een jas die mij iets té is.
Ik wil wel kleur, zeker naast al die donkere kleuren. Maar zó fel? Ik werk niet
bij KLM?! Zó blauw is té! Tot Marcel me zowat in de kraag grijpt en wijst op
iemand die ‘m aanheeft. Ik kijk naar waar hij wijst.
“Hm, zal hij mij ook leuk zal staan?”
“Leuker!”, klinkt meneer zelfverzekerd.
He
makes every day count, echt waar! Zo pas ik 'm en hij staat echt leuker!
Marcel wist het! Verkocht!!! Het past me perfect!
We
beëindigen onze shop-activiteiten met een drankje bij onze stamcafé Mac D, waar
ik voor vertrek de jas-wissel-truck doe en flaneer trots naar buiten. De oude
(kapotte) jas gooien we ter plekke weg. Zwaaizwaai…
Na
het avondeten opper ik om er een rondje omheen te gaan. Zegt Marcel:
“Zeker om je jas te showen!” Alsof dat lukt in
het donker!
“Nee, ik wil ‘m gewoon even aan!”
“Moeten we daarvoor naar buiten dan?”
“Natuurlijk, ik ga toch niet binnen met de
jas aan rondlopen?”
Al
wandelend ziet Marcel voor zich hoe ik ergens in de rij sta, wachtend en
wiebelend van het ene been op het andere, tot ik éindelijk aan de beurt ben:
“Wat kan ik voor u doen, mevrouw?” (Blèh,
‘mevrouw’ en ‘u’, bah!).
“Eigenlijk niets meneer, maar wat vindt u
van mijn jas?”
Of
dat we vanavond het dierenpark inlopen, alwaar ik ga poseren voor zo’n
fotograaf. Sta er natuurlijk prachtig op (ahum!?) en vraag dan achteraf:
“Mooie jas hè?” De foto mogen ze
houden.
Belachelijk
natuurlijk, maar herken je stiekem niet dat kinderlijk blije gevoel? Durf je
het nog te tonen of mag dat na een bepaalde leeftijd niet meer? Ik kom er hier
even voor uit, dat ik ongekunsteld blij ben met mijn jas. Ik wilde al langer
zo’n stunning dreamcoat. Ik heb ‘m!
Yeah!
Later
die dag liep ik naar mijn meiske om haar een nachtzoen te brengen. Ze heeft een
nieuw setje kleren op de grond uitgelegd: haar mooie lange trui, met daaronder
de legging.
“Dat
doe je morgen zeker aan?”
“Ja, ” zegt ze en straalt van oor tot oor.
Ik herinner me dat ik dat vroeger ook deed.
Vlak
voor ik haar kamerdeur dicht wil doen, zegt ze:
“Mijn bh ligt ook klaar.” Ik doe de deur
even verder open, en zie inderdaad onder de trui twee lichte bollingen!
Oké,
dat deed ik niet… want ik had toen nog niets.
Met
een big smile blaas ik haar een laatste kus toe en weet dat ik even met deze
puber meevoel voor de volle 100%! Een heerlijk gevoel! Dat past me perfect!
