zaterdag 18 september 2021

Sollicitatiebrief

Met nog ongeveer 500 meter voor me, strompelde ik naar onze auto. Ik wist die even verderop; onder de A2 door, dan links nog een stukje weg op en nog iets door zou ik op de parkeerplaats, tada, tegen onze auto op bumpen. Nog even door sobbelen*.

Luisteren

Het is hoe ik de laatste tijd mijn wandelingen uitwandel. Ik was al niet van de lange afstanden. Tien kilometer was zo’n beetje mijn maximum met af en toe een uitglijder tot 14 kilometer. Dat had ik ervoor over als de wandeling een hoog gehalte oh's en ah's en een flinke dosis schitterendheid beloofde. De prijs betaalde ik achteraf met pijn en drie dagen zware vermoeidheid.
    Ineens kwam een nieuwe klacht op de proppen of eigenlijk in mijn heup en zei mijn huisarts:
    'Wandelen mag, maar als je moe bent, MOET je stoppen. Dan stuur je jouw man maar vooruit om de auto te halen. Luister naar je lichaam.’ Hahaha, ik luisteren? Dat is nooit mijn beste eigenschap geweest. Wat te maken heeft met het feit dat mijn lijf nooit topfit was. Daarbij ben ik opgevoed met het idee van: rust roest. Tijd moest nuttig besteed worden, hoe krijg ik dat toch ooit uit dit lijf?

Voltreffer

Gelukkig luister ik toch wel beter naar mijn lijf. Ik fiets meer en wandel minder. Tot mijn verdriet, maar oké.
    Bij de start van deze blog wandelde ik bij IJsselstein. De grap was dat Marcel al net zo moe bleek te zijn als ik.
    ‘Het is toch wat met ons oudjes. Zelfs vijf kilometer is ons teveel.’
    ‘Noem je mij nou een oudje?’
    ‘Ja, dat ben je toch? Jij bent 50+,’ zei ik en keek schuldbewust de andere kant  op, waar deze straatposter van Coolblue mijn aandacht trok. Een voltreffer, vond ik, want de boodschap leek perfect voor mij.


Haast

Van het ene moment op het anderen, zette ik het bijna op een sprintje en hoorde ik Marcel achter me:
    ‘Hallo, waar ga jij ineens naartoe? Wacht op mij!’
    ‘Ik moet naar huis, ik heb inspiratie.’
    ‘Hoezo dit ineens? Wat voor inspiratie?’
    ‘Ik heb inspiratie voor een sollicitatiebrief.’ Geen idee wat mijn antwoord bij Marcel teweegbracht. Hij had maar zo van verbazing kunnen struikelen over een lieveheersbeestje.
    Wat mij aanging, Coolblue maakte daar waar wat zij beloven: alles voor een glimlach. Ik had die op mijn gezicht; onthoudt de cool, vergeet de blue.

Terugkijken
Even iets tussendoor.
    Ik vergeet nooit onze eerste bestelling bij hen en vooral wat ik allemaal las in hun email. Dat alles beschreef ik hier. Die blog kreeg een staartje, want ik maakte confetti, bestelde nog iets en verraste de bezorger, wat leidde tot deze blog. Tel daar een bezoek aan Coolblue in Utrecht bij op en ons plezier was compleet. Op de deurmat stond: "Mat, niet glanzend". Op de toiletdeur stond: "Voor al uw andere boodschappen". Voor de rest bezoek je de winkel zelf maar. Vergeet hun vervoermiddelen niet. Op hun busjes staat: "Bus Klopt!" Breng daar eens iets tegenin. En de fiets dan: "Fiets Fieuw!" Moet me altijd inhouden om niet te fluiten.

Collega
Zij zoeken dus collega's? Hier ben ik. Ik heb tijd voor een volgende move. Even denken: hoe gaat zo’n sollicitatiebrief ook alweer? Even oefenen.


* Strompelen of struikelen. Zo leuk om synoniemen te zoeken, dan leer je nieuwe leuke woorden.