Gedomesticeerd

De krant waar ik voor schrijf, ’t Groentje, herinnerde me er met alleen de titel van een item aan dat de zomertijd vannacht ingaat. Het was alles wat ik nodig had om met een diepe zucht te denken: daar gaan we weer! Ben ik morgen weer een uur kwijt en twee weken onverklaarbaar van slag, want mijn systeem heeft moeite met die minuscule jetlag van een uur tijdsverschil.

    Waarom bestaat die hele zomertijd eigenlijk nog?

Onvergetelijk

Luchten wil mij nog wel eens helpen, daarom besloten mijn manneke en ik er even omheen te gaan.

    Al kletsend over van alles kan ik maar zo tot verhelderende inzichten komen. Dat zeg ik wel, maar tegenwoordig lijkt één onderwerp alles aan zich te onderwerpen. In ieder gesprek gaat het om één woord, in alles en overal. Het is verbazend hoe dat woord, een half jaar geleden nooit van gehoord, nu ieder gesprek inspireert. Nee, in zijn macht, in de gesprekken houdt. Eén woord vergeten we nooit meer: corona.

Verloren tijd

Toch ging ons gesprek wonderwel ineens over de inkomende zomertijd. Manlief stond prompt stil.

    ‘Oh help, dan missen we zomaar ineens een uur in deze week!’

    ‘In deze week? Zeg maar gewoon morgen. Je vindt dat toch niet echt erg in deze tijd?’, vraag ik hem.

    ‘Natuurlijk wel, wat moet ik nou zonder dat uur?’, zegt ie en steekt zijn handen in zijn haar.

    ‘Genieten van een uur minder corona,’ bedenk ik ter plekke. Sterk bedacht, vind ik zelf.

    ‘Is er tenminste één voordeel te noemen, maar verder mis ik een uur werken aan het tuinpad.’

    ‘Dat tuinpad is sowieso een slecht plan. Je kunt de berg grond niet afvoeren, want door corona is iedereen aan de klus en het afvalscheidingsstation overbelast,’ klink ik wijs, waarop hij zijn wenkbrauwen fronst.

    ‘Oh ja.’

    'Je kunt ook gewoon vroeger opstaan,’ blijft een optie in mijn ogen.

    ‘Een uur slaap missen bedoel je?’ Hij kijkt of hij mij ziet slaapwandelen.

One soul

Ik geef manlief even tijd om te bedenken waar hij zijn uur nu aan wil verliezen en hou mijn mond verder. Al snel huppelen mijn gedachten hun geheel eigen route en ik vraag me af wat er gebeurt als ik de klok gewoon niet verzet. Hoe lang duurt het voordat het problemen geeft? Doorbreekt Marcel ineens mijn gedachten:

    ‘Waar zou het misgaan als we gewoon de klok niet verzetten?’ Het is toch ongelooflijk hoe zelfs onze gedachten samengaan.

    ‘Bij het boodschappen doen?’, vraag ik me hardop af.

    ‘Sta jij dan al trappelend bij de ingang van de Appie voordat ze openen?’

    ‘Nee, wat denk jij. Geen idee hoe laat ze openen en sluiten. Ze zijn altijd open wanneer ik kom. Volgens mij sluiten ze nooit. Ik ga maandag even checken of ze openingstijden hebben.’

    ‘Tja, jij gaat ook gewoon wanneer het je uit komt.’

    ‘Precies en ik zei al, ze zijn altijd open. Handig toch? Niet meegaan in de zomertijd wordt lastig bij het maken van een afspraak voor een telefonisch interview. Nadat de agenda’s van binnen bekeken en gesynchroniseerd zijn, zeg ik tegen de ander: “Ik bel je morgen om 10.00 uur.” Dan zie ik nog geen probleem. Het gaat morgen echter helemaaltotaal fout, want mijn 10.00 uur is bij de ander 11.00 uur, toch? Bel ik eindelijk om mijn 10.00 uur, is de ander boos, waarop ik nog volhoud dat het wel 10.00 uur is. Het staat toch op mijn scherm?'

Moeilijkheid

Wacht, als ik iemand om zijn of haar 10.00 uur moet bellen is het bij mij 09.00 uur, toch? Als ik me dan toch aan de tijd van de ander wil houden, moet ik nog vroeg opstaan ook, anders ben ik niet op tijd klaar. Een uur vroeger op staan? Raak ik daar maar zo een uur van mijn nacht kwijt. Eigenlijk maakt niet meegaan in de zomertijd alles veel te ingewikkeld en het leven is nu al ingewikkeld op zich.

Verheldering

Terug thuis, besloot ik het hele artikel over de zomertijd te lezen. Als trouwe klant van Houtens Nieuws, want ja, ik ben abonnee, lees ik natuurlijk alles! Viel mijn oog op dit stuk:

Ik begrijp ineens waarom ik zo’n moeite heb met de wisseling van tijd. Nee, niet omdat ik een oudere ben. Wel omdat ik gedomesticeerd ben en met mij, mijn maag. Wij willen op tijd eten! Dat geldt het meest voor het ontbijt. Tel daar bovengenoemde vermoeidheid bij op en de ellende is compleet. Lopen we al op eieren, als die tenminste niet uitverkocht zijn in deze coronatijd, moeten we afstand houden uit angst voor ontploffende gedomesticeerde tijdbommen.

    Help onszelf in deze toch al zware tijd: schaf vooral de zomertijd af!