Hamsteren

Een dag voordat de winkels leeggeplunderd werden, liep ik de Albert Heijn uit met mijn kar minder vol dan anders. Dat bewijst dat ik niet hoor tot de mensen die als idioten hamsterden. Hoe het woord hamsteren ook past bij mijn favoriete winkel, ik heb geen seconde aan die gekte toegegeven. Ik ben trots op mijn nuchterheid.

    Ik hoor van mensen die twaalf broden onder de arm hadden. Waar zij nog dagenlang oud brood eten, want heb het lef niet datzelfde brood weg te gooien (!!!), zet ik mijn tanden in een verse boterham. Wie is hier nu goed voorbereid? Ik verheug me even extra op mijn boodschappenronde.

    Eerlijk gezegd bedacht ik bij de beelden van lege schappen dat het egoïsme van de één maakt dat het bord van een ander leeg is. Het vroeg voor veel mensen vast en zeker om creatieve oplossingen op tafel. Ik voel pure onbegrip bij het gehamster. Ik heb één vraag: waarom?

Openstelling

Stom genoeg bedenk ik nu pas, dat ik mijn huis open had kunnen stellen voor mensen die naast de groente grepen. Ik heb niet ingeslagen, maar met dat wat ik heb, tover ik wel iets op tafel. Mocht je nog honger hebben, meld je even via Instagram, Facebook, Messenger, Twitter, Website of LinkedIn. Ik heb geen kast vol, maar wel een phone vol kanalen.

    Of doe maandag gewoon boodschappen en laat wat liggen voor de rest. Alsjeblieft zeg! Geen gehamster meer, dan blijft er voor iedereen voldoende over. En Albert Heijn, ik weet niet hoe het met jou is, ik kan het woord hamsteren niet meer horen. Please, schrap het van jullie menu!

Onverantwoord verantwoord

Terug naar mijn boodschappenkar afgelopen donderdag. Daarin zat alles behalve verantwoorde maaltijden. ’s Avonds had ik mum-son-evening en son opperde het geweldige idee om bij de plaatselijk Chinees te eten. Nadien rolden we moeiteloos naar huis.

    Vrijdag aten we opgespaarde left-overs van de afgelopen week, want weggooien is geen optie. Zodoende kocht ik alleen wat eenvoudige dingen voor het weekend en bleven de tassen minder vol.

    Wat er verder nog in mijn tassen te vinden was? Voorraad, wat heel fout klinkt, na wat ik eerder schreef. Er zat echter geen toiletrol of aardappel bij. Ik had koffie, want eindelijk was mijn merk eens in de aanbieding. Net als mijn favoriete smaak wasverzachter. Hupsakee, een paar pakken en flessen in de kar en het gebruikelijk anderhalve brood.

Gekakel

Na de pinbetaling maakte ik mijn gebruikelijke tussenstop bij de poelier om iets kippigs te kopen en even bij te kakelen. Ik klets ze soms echt de oren van de kop. Nu klonk onverwacht links van mij:

    ‘Ik eet vanavond bij jou.’ Een bekende stond gebogen over mijn kar, wat voelde alsof mijn ziel bloot lag. Heel raar om te ervaren dat ik het neuzen in mijn boodschappen als privéterrein zie. Ik herstelde me:

    ‘Ja, lekker hè, die bami schijven en kroketten. De frituur gaat zaterdagavond om een uurtje of acht aan. Zie ik je dan?’ Ik keek lacherig naar de poelier om me een kippenpoot te schrikken. Hij keek me aan of hij het coronavirus in eigen persoon zag staan.

    ‘Réne, gaat ie, moet ik je reanimeren?’, vroeg ik. ‘Hallo, ben je ‘daar?’, riep ik nog eens, waarop de poelier met zijn ogen knipperde en er als de kippen bij was.

    ‘Irene, echt? Bami schijven en kroketten?’

    ‘Uhm ja? Hoezo? Moet ik me schamen om zoveel ongezondheid in mijn kar?’

    ‘Nee, alleen verwachte ik dat niet bij jou.’

    ‘Huh? Wat dan wel?’

    ‘Ik zie jou meer als iemand met in de ene hand een wortel en de andere een komkommer.’

    ‘Jij denkt bij mij aan een gezondheidsfreak? Laat me je daar vanaf helpen. Wat dacht je hiervan? Ik eet elke zondag bij de Kwalitaria patat speciaal. Vraag ze maar. Ze kennen me, ik krijg nog net geen korting.’

    ‘Nee, dat meen je niet.’

Tafeldansen

Ik wil al bijna mijn jas uittrekken, op de toonbank springen en sensueel voor hem swingen als om te zeggen: kijk, dit is een lichaam die elke week patat eet. Maar ik ben a. niet lenig en soepel genoeg om die toonbank op te springen; b. niet geschikt voor modellenwerk, want ik ben niet slank genoeg en heb te weinig tiet. Nee, ik ben niet zielig, ik wilde toch al nooit model worden.

    ‘Nou meneertje, jouw beeld van mij is ernstig vergroenterd. Ik eet echt elke week patat.’

    ‘Klopt er dan echt niets van die komkommer en wortels?’

    ‘Oh zeker wel. Je kunt mij wakker maken voor een bak rauwkost...’

    ‘Dus toch!’

    ‘Ik was nog niet uitgepraat, …en een broodje kroket.’

Welkomstmaaltje

Daarmee weet jij wat je te eten krijgt als je vandaag of morgen met je hongerige maag aan komt wandelen: een broodje kroket met komkommer en wortels. Oh nee, radijs.

Jummie! Eten!!!