Een dag voordat de winkels leeggeplunderd werden, liep ik de Albert
Heijn uit met mijn kar minder vol dan anders. Dat bewijst dat ik niet hoor tot de
mensen die als idioten hamsterden. Hoe het woord hamsteren ook past bij mijn favoriete
winkel, ik heb geen seconde aan die gekte toegegeven. Ik ben trots op mijn
nuchterheid.
Ik hoor van mensen die twaalf
broden onder de arm hadden. Waar zij nog dagenlang oud brood eten, want heb het
lef niet datzelfde brood weg te gooien (!!!), zet ik mijn tanden in een verse
boterham. Wie is hier nu goed voorbereid? Ik verheug me even extra op mijn boodschappenronde.
Eerlijk gezegd bedacht ik bij
de beelden van lege schappen dat het egoïsme van de één maakt dat het bord van een
ander leeg is. Het vroeg voor veel mensen vast en zeker om creatieve
oplossingen op tafel. Ik voel pure onbegrip bij het gehamster. Ik heb één
vraag: waarom?
Openstelling
Stom genoeg bedenk ik nu pas, dat ik mijn huis open had kunnen stellen
voor mensen die naast de groente grepen. Ik heb niet ingeslagen, maar met dat
wat ik heb, tover ik wel iets op tafel. Mocht je nog honger hebben, meld je even
via Instagram, Facebook, Messenger, Twitter, Website of LinkedIn. Ik heb geen
kast vol, maar wel een phone vol kanalen.
Of doe maandag gewoon
boodschappen en laat wat liggen voor de rest. Alsjeblieft zeg! Geen gehamster
meer, dan blijft er voor iedereen voldoende over. En Albert Heijn, ik weet niet
hoe het met jou is, ik kan het woord hamsteren niet meer horen. Please, schrap
het van jullie menu!
Onverantwoord verantwoord
Terug naar mijn boodschappenkar afgelopen donderdag. Daarin zat alles behalve
verantwoorde maaltijden. ’s Avonds had ik mum-son-evening
en son opperde het geweldige idee om bij
de plaatselijk Chinees te eten. Nadien rolden we moeiteloos naar huis.
Vrijdag aten we opgespaarde left-overs van de afgelopen week, want weggooien
is geen optie. Zodoende kocht ik alleen wat eenvoudige dingen voor het weekend
en bleven de tassen minder vol.
Wat er verder nog in mijn
tassen te vinden was? Voorraad, wat heel fout klinkt, na wat ik eerder schreef.
Er zat echter geen toiletrol of aardappel bij. Ik had koffie, want eindelijk
was mijn merk eens in de aanbieding. Net als mijn favoriete smaak wasverzachter.
Hupsakee, een paar pakken en flessen in de kar en het gebruikelijk anderhalve
brood.
Gekakel
Na de pinbetaling maakte ik mijn gebruikelijke tussenstop bij de poelier
om iets kippigs te kopen en even bij te kakelen. Ik klets ze soms echt de oren
van de kop. Nu klonk onverwacht links van mij:
‘Ik eet vanavond bij jou.’ Een
bekende stond gebogen over mijn kar, wat voelde alsof mijn ziel bloot lag. Heel
raar om te ervaren dat ik het neuzen in mijn boodschappen als privéterrein zie.
Ik herstelde me:
‘Ja, lekker hè, die bami
schijven en kroketten. De frituur gaat zaterdagavond om een uurtje of acht aan.
Zie ik je dan?’ Ik keek lacherig naar de poelier om me een kippenpoot te
schrikken. Hij keek me aan of hij het coronavirus in eigen persoon zag staan.
‘Réne, gaat ie, moet ik je
reanimeren?’, vroeg ik. ‘Hallo, ben je ‘daar?’, riep ik nog eens, waarop de
poelier met zijn ogen knipperde en er als de kippen bij was.
‘Irene, echt? Bami schijven en
kroketten?’
‘Uhm ja? Hoezo? Moet ik me schamen
om zoveel ongezondheid in mijn kar?’
‘Nee, alleen verwachte ik dat niet
bij jou.’
‘Huh? Wat dan wel?’
‘Ik zie jou meer als iemand met
in de ene hand een wortel en de andere een komkommer.’
‘Jij denkt bij mij aan een
gezondheidsfreak? Laat me je daar vanaf helpen. Wat dacht je hiervan? Ik eet
elke zondag bij de Kwalitaria patat speciaal. Vraag ze maar. Ze kennen me, ik
krijg nog net geen korting.’
‘Nee, dat meen je niet.’
Ik wil al bijna mijn jas uittrekken, op de toonbank springen en sensueel
voor hem swingen als om te zeggen: kijk, dit is een lichaam die elke week patat
eet. Maar ik ben a. niet lenig en soepel genoeg om die toonbank op te springen;
b. niet geschikt voor modellenwerk, want ik ben niet slank genoeg en heb te
weinig tiet. Nee, ik ben niet zielig, ik wilde toch al nooit model worden.
‘Nou meneertje, jouw beeld van
mij is ernstig vergroenterd. Ik eet echt elke week patat.’
‘Klopt er dan echt niets van
die komkommer en wortels?’
‘Oh zeker wel. Je kunt mij wakker maken voor een bak rauwkost...’
‘Dus toch!’
‘Ik was nog niet uitgepraat, …en
een broodje kroket.’
Welkomstmaaltje
Daarmee weet jij wat je te eten krijgt als je vandaag of morgen met je
hongerige maag aan komt wandelen: een broodje kroket met komkommer en wortels.
Oh nee, radijs.
Jummie! Eten!!!