Teksten uit de
Bijbel:
·
Exodus 23:9a
·
Leviticus 19:33,34a
·
Leviticus 25:35
De ziekmeldingen blijven
ons om de oren vliegen. Heb jij dat ook gemerkt?
Het is echt naar en zielig voor de mensen
die ziek werden of uitgeteld zijn. Plannen blijven liggen, werk wordt niet
gedaan. Predikanten die hun bed niet uit kunnen. Ik ben er nu klaar mee.
Ik weet ook dat deze
heftige virus nog wel even rond wandelt en het ene na het andere slachtoffer
maakt. Mijn raad klinkt altijd als volgt: zorg goed voor jezelf, neem extra
vitamientjes, neem vooral je rust, ziek goed uit en blijf uit mijn buurt.
Verder raakte het me niet, hoe bot dat ook
klinkt.
Tot Lex zich afgelopen
week ziek meldde. En bedankt!
Het idee van onze Woordsoep Opwekkingsdienst
leek compleet in de soep te vallen, want wat mij betreft was Lex vooral degene
die als onze woordspeler een mooi en samenhangend verhaal mocht maken van de ingezonden
woorden. Ik verwachtte best veel van Lex. Ik geloof in hem.
We maakten alleen deze afspraak: de woorden
die hij niet zou weten te verwerken zouden wij als Opwekkingsteam wel even verwerken
in een lied of kinderverhaal. Alles bij elkaar klonk het vooral best wel gemakkelijk!
Wilt u meer weten over de AXOLOTL, dan verwijs ik u naar meneer
Google. Hij weet alles.
Door het beestje hier te noemen is bij deze één
woord neergehaald. Zo moeilijk was dat niet, hoewel er verder niets zinnigs
over gezegd is.
Over de zinnigheid
van mijn praatje gesproken, ik ben vergeten om Lex vooral beterschap te wensen!
Bij deze kerel!
En nam de uitdaging aan om het schrijfstokje
van je over te nemen. Niet omdat ik goed ben in overdenkingen schrijven. Wel
omdat een woordsoep mij als blogger niet vreemd is. Wat mij wel vreemd is, is
het te moeten voorlezen in de kerk. Of
all places!
Daarom buig ik me EERBIEDIG en vraag om zegen. Zegen van
Hem die ons ieder met kwaliteiten toerust. Ik vraag nu om een extra kwaliteitje
voordragen. Het is dat nood wetten breekt, anders zou ik hier nu nooit staan. Mijn
RESPECT voor Lex groeit. Het voelt best
eng om hier te staan!
Dan te weten dat ik
de afgelopen week ook onverwacht op onbekende plekken stond. Daar voelde ik me veel
zekerder van de zaak. Net als vandaag nam ik de plaats van een zieke in.
Het publiek waar ik voor stond, was beduidend
kleiner, ik voelde minder druk en was meer mezelf. Eerlijk gezegd, was het
gewoon leuker werk!
Vrijwilligerswerk om precies te zijn. Ik heb
nooit een baan gehad waar ik zoveel dankbaarheid ervaar. Het werkt twee kanten
op: de mensen voor wie ik werk zijn DANKBAAR
voor mijn inzet, waar ik dankbaar ben voor het vertrouwen dat zij in mij stellen.
Ik ben taalvrijwilliger
en werk op donderdagmiddag in het Wereldhuis. Alleen al de naam vind ik fantastisch.
Het is bedoeld voor iedereen - een plek waar je welkom bent. Niemand
uitgesloten.
Het is een oude basisschool die nu gebruikt
wordt om eenzaamheid tegen te gaan. Men kan er komen voor koffie, thee, een
lunch of warme maaltijd, een praatje, maar ook een stilteviering, handwerken,
schilderen en allerlei andere bezigheden.
Ik zet me daar in als taalvrijwilliger en
werk samen met drie andere vrijwilligers om een groep van 12 mensen beter Nederlands
te leren lezen, spreken en schrijven.
Op maandagavond ben
ik Taalvrijwilliger voor een andere professionele Taalorganisatie (het
Taalhuis) in de BIBLIOTHEEK. Daar
begeleid ik een vrouw die ik privé ook op donderdag een uur help. Zij woont nog
geen half jaar in Nederland maar is zo enorm leergierig en enthousiast. Met zo
iemand te mogen werken, vult me met eerbied en ontzag. De band met haar groeit
per week en ondanks dat er zoveel nog niet gezegd kan worden, het vertrouwen en
begrip is wederzijds. Dat voel ik diep van binnen en zie ik aan hoe ze lacht en
straalt.
Eigenlijk groeien we samen, wat heel
bijzonder en ontzettend mooi is om te ervaren. Zij in het Nederlands en ter
voorbereiding op haar inburgering, ik als taalvrijwilliger. We helpen elkaar.
Dit werk is op mijn
pad gekomen en ik nam het met beide handen en voeten aan. Ik vind het geweldig
mooi om op deze manier mensen te laten weten dat zij een plek mogen hebben in
ons land. Dat zij hun plaats mogen innemen. Dat zij ruimte krijgen om te werken
aan hun inburgering en gesteund worden door organisaties die er voor hen zijn.
De taalvrijwilligers zijn een kleine extra schakel.
Anderstaligen te
helpen met onze taal is een prachtige manier om te laten zien dat ik hen GASTVRIJ onthaal. Letterlijk met ze
bezig te zijn is mijn manier om te laten zien dat ze er mogen zijn. Ieder op
hun eigen plek en manier. Met respect als grootste deler.
Zonder woorden is
wederzijds respect voelbaar. Dat voel ik in een aanraking, dat zie ik in een
glimlach of een uitnodiging voor een kopje koffie bij Barista.
De meesten weten dat
ik christen ben en dat ik op zaterdag naar de kerk ga. Het klinkt bijna
ongelooflijk in hun oren. Tenslotte hebben ze dat nog nooit gehoord. Moslims hebben
de vrijdag als speciale dag; christenen gaan op zondag naar de kerk. Wat ben ik
dan als ik op sabbat (zaterdag) naar de kerk ga?
Mijn antwoord dat ik ‘gewoon’ een christen
ben, wordt aangenomen. Net als mijn uitleg waarom ik sabbat vier. Evengoed vraag
ik aan een Moslima waarom zij een hoofddoek draagt en gun haar de ruimte voor
haar gebed. Ik leer dat dansen mag, maar niet als er een man bij is.
Toen de verwarming in het gebouw kapot was
en we even wilden dansen om op te warmen, straalden een paar mensen, want warm
worden was een grote wens. Het ging niet door, er waren twee mannen in het
gezelschap, hen wegsturen was de slechtste optie. Dan maar kou.
De verschillen, soms best wel onbegrijpelijk,
soms intens mooi, worden allemaal in wederzijds respect besproken. Alles mag er
zijn in vertrouwen van acceptatie.
Ik vind het Wereldhuis een maatschappij in
het klein. Als het daar zo goed kan gaan, waarom dan niet in de hele wereld?
Weet u trouwens dat
een VEILIGHEIDSSPELD heel goed past
bij het werk met en voor wat ik noem Medelanders? Ik hoorde een paar jaar
geleden dat het staat voor veiligheid en respect. Een bewijs dat ik niemand
kwaad wil doen, dat de ander veilig is bij mij.
Meer nog is het een veiligheidsteken voor
iedereen: van vluchtelingen, statushouder, STRAATKRANTVERKOPER,
groenteboer, de anders-geaarde, tot heel dichtbij, mijn buurvrouw. Niemand uitgezonderd.
Voor iedereen draag ik een veiligheidsspeld op mijn jas.
Ik heb nog eens opgezocht hoe het zit en ontdekte
dat het dragen van een veiligheidsspeld gekoppeld is aan de uitslag van het
referendum over de Brexit. Steeds meer mensen in Groot Brittannië maakten
melding van racisme. Een vrouw bedacht deze simpele manier - een
veiligheidsspeld zichtbaar op je kleding te dragen - om te laten zien dat ze
tegen racisme is.
Ook is het gebruikt als beweging in Amerika
om te laten zien dat mensen tegen de neerbuigende uitspraken van Trump zijn. Ze
wilden laten zien dat zij geen verschil willen en zouden maken in hun oordeel
over wie dan ook, zoals Trump wel deed.
Ik draag een
veiligheidsspeld als teken dat mensen veilig zijn bij mij. Dat ik hen accepteer
zoals zij zijn en hen met vriendschap en liefde wil benaderen. Ik wil dat zij
weten dat ik hen respecteer, dat ik tijd in hen wil investeren, een stukje
eenzaamheid wil wegnemen. Ik kan niet iedereen helpen, maar ontmoet ondertussen
verschillende mensen die ook voor de gezelligheid bij de taallessen komen. Het
is er inderdaad gezellig, terwijl daar ondertussen onbewust zoveel wordt
geleerd.
Wat mij betreft
spelden we allemaal zo’n veiligheidsspeld op onze kleding. Bij deze deel ik ze
uit, speld ‘m op je jas, trui, shirt of jurk. Wil iemand ze uitdelen?
Zijn wij het de wereld, ons klein wereldje,
de plek waar wij leven, het niet verplicht omdat wij Gods kinderen zijn? Liet
Jezus ons niet zien de ander te accepteren? Er te zijn voor hem of haar? Bood
Jezus niet zelf een veilige plek aan voor wie de weg kwijt was, voor de persoon
die door de mensen was verlaten? Voor de eenzame zondaar? Jezus bood zelfs VERGEVING!
Volgens mij kunnen
wij in deze een sterke EENHEID
vormen. Samen gaan voor een samenleving zoals God die heeft bedoeld. Waarin
ruimte is voor iedereen! Het begint klein, maar wordt groter, dat geloof ik. De
eerste stap is er te zijn voor één iemand en ik geloof dat als je het wilt er
meer zullen volgen. Ik geloof dat God zo werkt. ADRA zegt hetzelfde: helping
one person at a time!
Gisteren las ik dit: “Als je honderd mensen
niet kunt helpen, help er dan eentje.” Het zijn woorden van moeder Teresa.
Waar ieder met zijn
of haar talenten aan de slag gaat, ben je van betekenis. Hoe klein ook, het is
jou kunstvorm. Zie je talenten als je werk en ga als KUNSTENAAR aan het werk. Samen maken we er een mooi werk van.
Ik geloof daarin dat ieder op weg kan gaan voor
de ander. Daarin zullen we ontdekken te groeien. Naar elkaar toe, maar vooral
naar God toe. Volgens mij is dat waar het om gaat. Een plek van veiligheid voor
iedereen. Waar niemand de ander wegduwt maar juist omarmt, gewoon omdat hij er
is, omdat zij er is!
Een kind van God!
Ingezonden woorden:
-
tevreden – gebruikt in het kinderverhaal
-
respect – bibliotheek – dankbaar – straatkrantverkoper
- gastvrijheid – vergeving – eenheid – eerbiedig – Axolotl – veiligheidsspeld -
kunstenaar - Adra
Aan jou om de fout op
te zoeken! Ik maakte één fout! I’m only human, gelukkig!
