Daar lag ze dan sexy te zijn op onze bank.
Nee, niet ik natuurlijk! Ik zit
wel op de bank, maar sexy is echt iets anders.
Ze was nog maar een paar dagen deel van ons gezin, maar voelde zich helemaal
thuis. Ze hing dagenlang languit en op haar gemak op de bank. Wat ze ‘s nachts uitspookte
weet niemand, maar veel uithalen kon ze niet. Daarom vertrouwde ik haar blind wanneer
zij beneden bleef slapen terwijl wij boven ons bed in doken.
Wel lag ze regelmatig mijn huisgenoten of mij in de weg en moest gewoon
even moven. Niet dat ze dan meewerkte.
Ze gedroeg zich als een willoze puber; liet zich gewoon slap hangen en wij
mochten het werk doen.
Ze lag vooral in de weg bij het
maken van snaps of selfies. Hoe ze het deed? Geen idee, maar dan weer zagen we haar
been of een oor in beeld, vervolgens haar hele hebben en houden of alleen haar kolossale
schaduw.
Kolossaal is echt niet overdreven gezegd, want madam wist belachelijk
veel ruimte op onze flinke zevenzits hoekbank in te nemen. Alsof ze er overal als
de beren bij wilde zijn. Tuttebel.
Niet dat Tuttebel haar naam is.
Ze heet Teddeline. Benjamin mag daar geen grom over horen en leest gelukkig
mijn blog niet (hij zal van een heleboel zeggen dat het niet waar is of anders
is. Wat ik op mijn beurt bloggersvrijheid noem).
Al goed, meet Teddeline:
Haar bestaan begon met één wens
van Senna (Benjamins vriendin): ze droomde ervan een grote teddyberin van
Benjamin te krijgen. In al zijn verliefdheid hield Benjamin
voor ogen dat die berin groot, groter, grootst moest zijn.
Bijkomstigheid was dat Senna tien dagen naar Amerika was. Zo moest mijn jongske
zijn meiske (die hij normaal elke 2 à 3 dagen ziet) ineens zo lang missen. Vreselijk
voor ons thuisblijvers, want wij keken tegen zijn kop met hangende oogleden
boven dikke wallen en mondhoeken in afgezakte stand. Echt zielig.
De dagen aftellend verloor hij zichzelf gelukkig in de berinnenzoekactie
en betrok zelfs ons erbij. We gingen gewillig mee naar Utrecht en bezochten
verschillende winkels. Geen berin was groot genoeg. Tot hij in onze hometown viel voor Teddeline!
Zo belandde ze op onze bank in
al haar sexyness en was dagenlang getuige
van onze gesprekken, gelach of zelfs tranen.
Ze mocht zich dan wel thuis
voelen, ze moest wel haar plek weten en dat is niet op de foto als die voor
Senna was. Senna, mocht Teddeline nog lang niet zien.
Tot Teddeline ineens onder de arm van Benjamin het huis uit werd gesleept
en haar weg vond naar Senna. Eindelijk kon ik deze foto naar Senna sturen:
Ik schreef in het appje:
"Heb je
deze foto al gezien? Sexy berin op de bank… Zo lag ze dagenlang op onze bank. Ze
verpestte nogal eens een snap die ik naar je wilde sturen. Zo zie je maar, zelfs
bij jouw afwezigheid hield ik rekening met je.
Haar antwoord volgde snel: "
"Volgens
Benjamin is de beer een hem en geen haar. Dat was een eis. Dus hij heet Teddie."
Oh ja? Hier is mijn reply:
"Benjamin kan me wat. Een hij kan er nooit zo
sexy bij liggen. Dat kan alleen een zij, een berin. Kijk die heupen! Teddeline!
Dat is haar naam! Basta!"
Dit: we zijn daartegen bestand. Ik weet namelijk vanwege private-inside-information dat hij toch wel van me houdt. Maar ik meestest van hem!
En daarmee verdwijnen heel wat
berinnen op onze weg!
