‘Is dít jullie kerstkaart!’
Mijn vriendin draaide ‘m twee keer om. Een lach klonk op. ‘Echt iets voor
jullie.’
‘Dat ie maar opvalt hè?’
‘Hij is geweldig! Hoewel ik in
eerste instantie dacht dat het reclame was.’
Twee dagen later verscheen de eerste foto van lasagne op mijn facebooktijdlijn.
Dat is dan weer echt iets voor haar! Uitproberen die hap en delen! Niemand kon
vermoeden waarom zij een schaal lasagne deelde, maar dat zou niet lang duren. De
andere kaarten lagen in het sorteercentrum van Post NL.
Mijn eigen reactie op het ontwerp van onze kerstkaart was die van: wie
bedenkt nou een receptkaart?
Marcel dus! Vooral onder zware
druk van mij. De tijd begon te dringen. Post NL bezorgde inmiddels met
vertraging.
Eén ding snap ik niet. We tellen elf en een halve maand om een
kerstgroet te bedenken en vanuit Huize Creatief Irene wordt heel wat verwacht.
Daar klonk echter begin december:
‘You Muppets! Het is
kerstkaarten tijd! Wie heeft het beste idee?’
‘Mam, nu even niet, ik ben aan
het chatten!’
‘Ik ga naar Senna.’
‘Ik moet heel nodig naar het
toilet!’
‘Wat? Kom op peoples: Think, think, think!’
Ik wend me tot Marcel, de man van
de beste ideeën, dat bewees hij jaar na jaar.
En bam! Op het allerlaatste moment, bijna bezweken onder mijn zware druk
ontstond het idee van een receptkerstkaart met ons favoriete recept. Hoewel dat
woordje ons, niet helemaal klopt: twee van ons vinden het recept het lekkerste
dat er is, één van ons verkiest KIPPAKKETJES MET SPERZIEBONEN en Celine belt omi
om te vragen wat zij eten en of ze mee mag eten. Weg is ze, op haar fiets.
Toch werd het recept van mijn lasagne onze kerstkaart en bij het
aannemen en uitpakken van het pakketje vers gedrukte kerstwensen á la menukaart viel
ik er compleet voor. Het is een fantastische kaart, want hij zal opvallen tussen
alle andere kaarten door zijn opdruk, formaat, gewicht en de gaatjes.
Ja! Er moesten gaatjes in voor
in de receptenmap. Daarmee waren ze ineens verstuurklaar.
Hoor ik nu ineens weer de woorden van mijn vriendin:
‘Hij is geweldig! Hoewel ik in
eerste instantie dacht dat het reclame was.’ Zij was niet de enige die dacht
dat het reclame was. Er waren gelukkig meer mensen die de kaart omdraaiden en
onze namen herkenden.
Voor wie de kaart niet omkeerde blijft deze vraag: wat doen wij massaal
met reclame?
Inderdaad! Het vindt (ongelezen?)
zijn weg naar de papierkliko! Nu vraag ik me af hoeveel mensen in onwetendheid onze
kerstgroet weg hebben gemikt en hoeveel hoofden nu op de kop in de papierbak grabbelen
naar die kaart?
Over foto’s gesproken, die
kiekjes mogen uiteraard ook gedeeld worden.
Is het daarom dat er nog maar één lasagnefoto is verschenen op
freetboek? En als het er meer worden, zal ik er dan nog zelf zin in hebben?
‘Dat is dan einde lasagne! Zelfs
ik begin die kerstkaart leuk te vinden.’ Celine stuitert zowat van blijdschap
van de bank.
‘Hohoho,’ zegt mijn lief blijkbaar
nog in kerststemming, ‘maar ik raak er nooit op uitgesmaakt.’
‘Maar als mama het niet meer wil
maken, wie dan wel?’, klinkt Celine uitdagend. Tja, er is maar één chefkok die
met de ovenschaal zwaait. De rest kookt er niets van.
‘Ik!,’ zegt Marcel triomfantelijk.
Kijk hem zwaaien met het recept in zijn hand.
Voor wie net als Celine sowieso niet gek is op lasagne, laat het zoeken naar
die kerstkaart lekker sudderen. Beter laat je deze hele blog
staan, wat natuurlijk smaakt als mosterd na de blog. Het had beter als
openingszin gebruikt kunnen worden. Driedubbel sorry dan maar, want hier komt toch
nog één keer onze kaart voorbij. De groet, die mag jij dan weer tot je nemen!
Ps. Stel dat de papierkliko inclusief kaart al geleegd is en je wilt de
originele kerstkaart alsnog/weer ontvangen? Laat het weten in recept, ik bedoel
reactie, dan stuur ik ‘m je toe! Bij onbekend adres vul je beter even het contactformulier
rechtsboven in of stuur een privébericht.
