zaterdag 16 september 2017

Ik ben boos



Wat een ontzettend schattige reacties onder de facebookupdate en onder mijn blog van vorige week. Ik ben overladen met lieve beterschapwensen die hoofdverkwikkend en herstelbevorderend werkten (vooral in combinatie met Finimal).

Tot zo ver de lieve woordjes, want ik ben me een zwaardere hoofdpijn geschrokken dan waarvoor ik me afgelopen zaterdag ziek meldde.
    Waarom zo geschrokken?
    Omdat mijn vorige blog (mag het wel zo heten als het meer foto dan tekst is?) onvoorstelbaar vaak is gespot. Ik ben onthutst. Ik snap er niets van; ben eigenlijk gewoon boos.
Maak ik eens geen woorden vuil, maar plaats en foto, schieten hatsiekadee de statistieken naar hoogten die ik zelden binnen één week  op het Wereld Woelige Web voorbij zag komen.
    Laten we even duidelijk en eenstemmig unaniem verklaren dat mijn vorige blog géén schriftelijk hoogstandje was - wel mijn slechtste blog ooit.

Waarom vertellen de statistieken me iets totaal anders?
    Ik voer twee bewijsstukken op:

Bewijststuk 1: bestudeer hiernaast even de statistieken op mijn reclamezuil Facebook en zie eigen-ogig dat de laatste blogpost het hoogste bereik heeft van de afgelopen acht weken. Geloof me, het gaat zelfs terug tot 3 juni. Daar is het de blog COOLBLUE, die 847 keer gezien is. En terecht, zelfs Coolblue was er blij mee.
 
Bewijsstuk 2, links voor de lezers, toont de statistieken op www.typisch-irene.nl. Daar gebeurt net zoiets beschrijvingswaardig. Mijn blog werd op de afgelopen zondagen gemiddeld 106,25 keer bekeken. Komt daar mijn ZIEKMELDING, wordt die in één dag door 338 koppen gesignaleerd. Wauw! Natuurlijk ben ik dolblij met hogere spiekcijfers. Of ik het snap? Nee! Dat wil ik echter wel.

Nu weet ik heus, dat pageviews/paginaweergaven inhoudsloos zijn. Het kunnen Russische nepviews, buitenlandse wegklikviews en machinale sneakviews zijn. Waarom dan wel stijging op twee plaatsen? Dat kan niet toevallig zijn.

Ik neem even ruimte om twee geweldige reacties van volgers te delen. Beide moesten mijn blog nog lezen, ze zetten me aan het denken.

I bumped into een vriend:
    ‘Hey, jij bent toch ziek? Beterschap!’
    ‘Ja, eigenlijk best wel. Toch kan jij dit alleen weten door het lezen van mijn blog. Hoewel er niet veel te lezen viel hè? Maar bedankt.’
    ‘Ik moet ‘m nog lezen. Je update met die foto en titel zeiden genoeg. Ik ga je blog vanavond lezen.’
    ‘Dat hoeft niet hoor. Je kent de boodschap al. Er staat verder niet veel meer.’
    ‘Jawel, ik ben heel nieuwsgierig wat je verder te vertellen hebt. Ik volg je blog wekelijks hoor!’
    ‘Tof! Al goed, lees jij mijn blog vooral nog even. Veel leesplezier!’
    Hij zal nog om dit gesprek kunnen lachen, denk ik.

Maandag volgde een date met zuslief.
    ‘Gaat het wel goed met je?’, klonk ze werkelijk vol zorg om haar kleine zusje.
    ‘Jij hebt mijn blog lezen.’
    ‘Nee, alleen de update gezien. Ik moet ‘m nog lezen.’
    ‘Ach meid, er valt niets te lezen.’
    ‘Jawel, ik lees ‘m vanavond.’
    ‘Weet je wat? Lees ‘m nu gelijk even op mijn Phone.’ Waarna ik de app opende en mijn blog onder haar neus schoof. Ze scrolde omlaag, weer omhoog. Ze keek me aan met vraagtekens in haar ogen.
    ‘Er is iets mis gegaan. Er is geen tekst.’ Daar ging haar vinger weer op en neer. ‘Irene, waar is je blog?’
    ‘Daar kijk je naar. Kijk, datum, titel en foto staan er.’ Ik wees alles aan.
    ‘Maar de tekst dan?’
    ‘Is de titel niet duidelijk?’
    ‘Ziekmelding!’, zei ze en begon te lachen. Het kwartje viel. Nee, de twee euromunt viel. Beter nog, de hele portemonnee viel.
 
Niet alleen bij haar.
    Zeg eens lezer, volger of fan (liefst alledrie), heb jij net zo gezocht naar woorden of een stukje tekst? Wie klikte later op de dag nog eens op de link om te kijken of de tekst er simsalablog ineens wel was?
    Zo ontdek ik mogelijk de verklaring voor de ontstane cijfertoename. Het ene woord ZIEKMELDING werd niet voldoende begrepen. Hoe duidelijke kon ik zijn met knallende koppijn?

Of…, de koorts loopt op bij deze mogelijkheid. Of komt het door frustratie, boosheid?
    Bekijken jullie liever een beroerde foto van mij in plaats van een levenslustig verhaaltje te lezen? Doe ik werkelijk voor niets elke week moeite, terwijl een enkele foto voldoende is? Ja, dat idee maakt boos!
    Had dat even eerder gezegd zeg; dan plaats ik gewoon elke week een foto.
    Weet je wat? Ik begin nu meteen.