Dope

De examens zijn gemaakt, het gala is geweest, de uitslag ‘geslaagd’ klonk dubbelop, blijdschapstranen zijn gehuild en de diploma’s zijn in the pocket. Het waren woelige weken.

Wat blijft? Een enorm lange vakantie als beloning voor zes en vier jaar middelbare school. Een zee aan vakantie-uren ligt voor ons. Uren worden dagen, dagen worden weken, weken worden maanden, maanden worden geen jaren. Gelukkig niet zeg. Zie ik al eind in zicht?

Niet dat verveling zijn intrede doet. Nee joh! In en om huize Typisch Irene is altijd beweging.

    Waar de één werkt maakt de ander een filmpje. Waar bij de één de afstandsbediening de hand vult heeft de ander een potlood in de vingers. Soms werken de benen, want een date met vrienden staat op de planning. Zeg maar gerust dat woeligheid blijft.

Wat ik grappig vind is dat een ritueel van de afgelopen jaren terug komt. Namelijk dat we eens-in-de-zoveel-dagen samen iets ondernemen. Een soort van: we moeten nodig de deur uit, vooral om gezellig samen te zijn.

    Niet omdat we zoveel binnenhangen. Ik zei toch al: er werkt er één (Celine) en Benjamin fiets nogal eens naar vrienden. Ik ken hem niet sportiever dan in de afgelopen weken.

    Echter wanneer zijn vrienden andere plannen hebben en meneer een paar dagen thuis hangt ontstaan onrustkriebels.

    ‘Mam, zullen we naar het centrum gaan?’

    ‘Heb jij iets nodig dan?’

    ‘Nee, maar het is toch gezellig?’

    ‘Met jou is alles gezellig!’ De economie vindt het vast ook gezellig. Ik neem me echter voor mijn hand stevig op de bankpas te houden en niet op het pinapparaat.

Waar ik geen rekening mee houd is dat dit middagje me alleen maar wijst op mijn uit-de-tijd-heid. Wat de soms duizelingwekkend diepe kloof tussen zoon en mij blootlegt. It makes me sick. Laat dat nou de schuld zijn van Coolcat.

    Stomme winkel.

Loop er gerust binnen en…

    Nee doe toch maar niet. Die muziek! Ik weet niet wat jij er van vindt , maar ik vind het tig decibellen herrie. Als ik al ergens volume wil, is dat in mijn haar (en een andere niet nader te noemen plek). Wie kan sowieso werken in die herrie? Amper binnen wil ik me omdraaien om te vluchten, maar wordt aan mijn haarklem teruggetrokken.

    ‘Nee, mam, ik ben nog niet klaar.’

 

Zoonlief zoekt een speciale zomerjas. Ik loop mee met mijn handen over mijn oren. Ineens valt mijn oog op een shirt (of was het een pet?). De vetgedrukte letters DOPE staren me aan. Ik ben geschokt. Mijn netvlies krijgt het voor zijn kegeltjes.

Nog amper de shock te boven buts ik tegen teksten als:

GOOD TIMES - BAD FRIENDS

ALOHA FROM HELL

DOPE SWEET DOPE

    Wat een afschuwelijke teksten en dat op t-shirts!!!

    Bij de weg, in schrijfwereld mag ik geen drie uitroeptekens gebruiken, maar om mijn schrik te verduidelijken doe ik het toch. Aloha from Ireen aan schrijfregels.

Ben ik de enige die schrikt van bovengenoemde teksten? Ik snap heus (eigenlijk niet hoor) dat Benjamin niet rond gaat lopen met MIJN MAMA IS DE LIEFSTE, maar het is altijd nog beter dan de agressieve taal van hierboven.

Ik grijp zoonlief bij zijn mouw.

    ‘Benjamin, jij geeft geen kleedgeldcent uit aan zulke teksten.’ Hij is minderjarige, daarom heb ik nog ietsie te zeggen. Nog even.

    ‘Hoezo niet?’

    ‘Dat woord DOPE, dat hoort niet op een t-shirt aan jouw lijf.’

    ‘Geen zorgen mam, dope is sick.’

    ‘Het is inderdaad heel ziek!’

    ‘Nee, mam, dope betekent sick en is cool.’ Het duizelt me.

    ‘Hoor jij cool in sick? In wat voor wereld leef ik?’

    ‘De vraag is: onder welke woordenboek leef jij?’

    ‘Eentje die in ieder geval nette taal gebruikt en Nederlands spreekt.’

Celine staat bij een kledingrek verderop.

    ‘Celine, wat is dope volgens jou?’

    ‘Mama, dat is drugs. Weet jij dat niet? Uit welk tijdperk kom jij?’

    ‘Ja, stop maar. Ik weet dat het drugs is. Dat jij het weet betekent dat jij ook niet meer van deze tijd bent?’

    ‘Hoezo?’, vraagt ze en houdt een hip kort tuinbroekje omhoog. ‘Dit is toch echt heel modern hoor!’

    ‘Benjamin verslijt mij voor bejaard omdat ik niet weet dat dope sick is en sick is cool.’

    ‘Cool toch?’

    ‘Nee, het is ziek!’

Benjamin vindt geen jas en valt niet voor de afzichtelijke shirts. Nog net niet buiten, waar ik weer in mijn wereld kom, valt mijn oog op deze tekst:

    WE GONNA ROCK UNTIL THE SUMMER IS GONE

    ‘Jongens, we blijven nog even. Dit shirt moet ik passen. Hij is echt LEGIT* DOPE!’

 

* Legit: spreek uit als ‘Lu-djit’ = dope, sick, cool.