Zo, daar ben ik weer. Een McFlurry dikker en voor morgen balansen op de
agenda gezet. Zoiets als: na iets in de buik moet er wat uit de buik. Daarom morgen
geen Flurry.
Hoewel ik het bij die Flurry hield, wilde Benjamin een McMaestro burger
menu.
Ken je de McMaestro? Zo ja,
oké! Zo niet, dan stel ik ‘m hierbij aan je voor: deze burger bevat twee 100%
Angus (ja, die koeien) Beef burgers met bacon, natuurlijk gerijpte cheddarkaas
(zou het niet stiekem toch onnatuurlijk gerijpt zijn en hoe gaat dat?), rode
uienringen, batavia sla, ketchup en Wild Mustard saus op een speciaal sesam- en
maanzaadbroodje.
Ze noemen het dé burger voor échte burgerliefhebbers!
En of ik van burgers hou. Ik
ken er een heleboel in Nederland, een paar in Amerika, een paar Nieuw Zeelanders,
een Française of twee en zo zijn er nog meer burgers van over the World. I’m loving them!
Of mijn zoon zo’n
burgerliefhebber is? Hij denkt van wel, maar als je weet wat hij doet met die
McMaestro burger, ben je blij dat het zo’n soort burger is.
Bijzaakje is dat wij tegenwoordig onze bestelling doen aan een EASY ORDER paal. Heel gemakkelijk en op
ons gemak kan ieder zijn of haar eigen bestelling aanklikken en zo nodig
wijzigen. Voor ons mogen de balies opgeheven worden - de afhaalbalie uitgesloten.
Daar ging Benjamin aan de knoppen. Hij klikte op de Maestro Burger Menu,
koos er cola en Franse frietjes bij en geen frietsaus. Heel slecht allemaal,
dat weet ik. Vervolgens klikte hij op de burger om die aan te passen en liet
het één en ander er af halen. Wat overbleef? Twee 100% Angus Beef burgers met
bacon (varkensvlees), natuurlijk gerijpte cheddarkaas, rode uienringen, batavia
sla, ketchup en Wild Mustard saus op een speciaal sesam- en
maanzaadbroodje.
Over uitkleden gesproken. Die
burger had niet veel meer aan. Gelukkig was het een McBurger.
Vroeger bij de hamburger ging het als volgt: burger van rundvlees met
ketchup, mosterd, uitjes, augurk en zout op hamburgerbroodje. Ik noemde het
een McBlootje. Meneertje was er echter stralend blij mee.
We willen eigenlijk altijd nog een
hamburger bestellen en dan alles wegvinken behalve het zout. Zou er een hoopje zout in een hamburgerpapiertje op
het dienblad verschijnen?
Afijn, we gingen voor een McFlurry en eindigden met een dienblad vol
eten. Benjamin kon niet wachten tot hij de boel kan verorberen. Alsof hij nooit
te eten krijgt, werden zijn ogen groot bij het zien van zoveel lekkers.
Oh nee, toch niet. Zijn mondhoeken
zakten tot lage diepte en zijn wenkbrauwen fronsten heel dicht bij elkaar.
‘Wat is er? Zit er toch een
augurkje op je burger?’
‘Nee, de burger ligt alweer helemaal
scheef op het broodje. Dat is altijd.’
Hij heeft gelijk, let maar eens op. Hoe getraind ze mogen lijken in die McKeuken,
elke McBurger ligt nooit recht op zijn broodje. Bij eerder genoemd McBlootje was
het geen probleem. Blootje open, burger oppakken en verleggen. Vanwege geen saus,
kaas of ander gespuis was het zo gepiept.
Heb je echter een McFishFilet dan
vergaat je de verplaatszin compleet.
Waag je toch die poging, reken
dan op een gevecht met de kaas. Dat is het lijmmiddel tussen broodje en burger.
Pak je de burger, dan komt de kaas ongevraagd mee en neemt op zijn rug het
broodje mee. Het broodjes scheurt er van. Het is gewoon alles bij elkaar onverplaatsbaar.
Wil ik toch van de Mac weten
waarom de burgers nooit recht op het broodje liggen?
Antwoord of niet, ik genoot van mijn McFlurry waar mijn lijn er
minder plezier aan beleefde.
Die lijn is een gemene verrader om rekening mee te houden. Dat doe
ik de volgende keer dan wel weer. Dan vink ik bij de Easy Order het Softijs en de M&M’s Pinda’s gewoon weg.