Heerlijk hè, het buitenleven! Luieren in de zon, tuinieren, genieten van
een vuurtje onder de veranda. Ik hou van buiten en ben daarin niet alleen.
Hoor maar, daar is Spiderman. Hij is sinds kort weer actief en denkt een
gemene gevaarlijke man te zijn (heeft zijn eigen films nog niet gezien). Hij
maakt me zo bang dat ik, amper een stap buiten gezet, weer de serre in ren en de
deur op slot draai. Ik vergeet van schrik dat Spiderman met gemak zonder moeite
door de glazen pui kan springen. Glas en sloten deren hem niet.
Ineens klinkt een harde brul en grom. Paniek!
Spiderman is onder oorverdovend
vuurspuwen en brommen overmeesterd door een draak. Zou Marcel, even eerder de
schuur in gevlucht, veilig zijn? Hij wist niet hoe snel hij tussen heggenschaar,
schep, fietsen, luchtbedden, parasollen, andere gereedschappen en de wasmolen
dekking moest zoeken. Als de draak maar niet zijn vuurzee uitspuwt, want dan
smelt de hele schuurinboedel weg.
En waar is Spiderman als je ‘m
nodig hebt?
Plassen!
Dat je maar even weet dat dit alles begon met nieuwe buren. Spiderman
stapte doodleuk het buurhuis uit. Niet lang daarna, Spiderman verdwenen, stak die draak zijn snuit in
hun tuin. Ze lijken elkaar te vervangen, elke dag opnieuw.
Ach ja, niets leuker dan kleuterfantasieën. Je dacht toch niet dat ik dit
bedacht heb?
Trouwens, ons vier jarig buurjongske,
is ook Dino-gek. There comes Rexxie! Die kan een bek op zetten! Trix Naturalis
is er niks bij. De luchtdruk van Rexxies brul is zo sterk, dat onze krulwilg horizontaal
waait. Jurrassic Park is vriendelijk bij de belevenissen in onze achtertuin.
Wil je weten waar dit alles echt mee begon?
Met een postkaartje! Een
feestje op de deurmat, waarop onze nieuwe buren hun komst aankondigden. Daarbij
klonken alvast de excuses voor de overlast. Gelukkig zijn zij onwetend van de overlast
die wij veroorzaakten, een maand of wat eerder. Ik schaam me nog.
Ik beantwoorde hun boodschap met een kerst- en nieuwsjaargroet à la ons.
Een goed begin is het halve werk, de eerste belangrijke stappen zo gezet. Om na
vijf maanden te kunnen zeggen: we hebben het heen en weer gehad.
Dat over en weer wandelen was niet moeilijk. Zonder schutting en door het
verdwijnen van de oerwouden van de vorige bewoner ontstond een soort van klimaatverandering-op-straatniveau.
Met het neerhalen van zoveel groen, kwam licht, ruimte en gezelligheid tevoorschijn
en één grote opening tussen hun en onze tuin. De kennismaking is dan snel
gedaan. Vooral als een 4 jarige Spidermandraakdino het hart steelt.
Wij wisten echter al snel zijn hart te breken.
Wat daarvoor nodig was? Een nieuwe schutting (in onderling buuroverleg). Het jochie dacht dat wij hen
niet leuk vonden en daarom die schutting plaatsten.
Als goedmaker zou een buurjongenluikje
goed staan. Maar ja, laat die beangstigende grom en grauw wel aan die kant
blijven.
Dan te bedenken dat mijn eerste ideeën over de buren heel anders waren.
Hun kaart zette me op verkeerde gedachtenkronkels. Ik ging uit van een buurmeisje.
Laat me dat uitleggen.
De kaart was ondertekend met:
Bruis, Brik en LaJoy* (ja, pseudoniemen. Die * belooft een latere verklaring). Valt het jou op? Eerst twee mannennamen, dan een meisjesnaam? Zo bedacht ik: leuk we krijgen
twee buurmannen en hun dochter. Ik had er zin in! Tot een man, een vrouw en een
kleine jongen het huis in stapten. Wacht even! Waar zijn de mannen en het
meisje gebleven? Zij stonden op de kaart!
Blijkbaar heerst in mij ouderwetsisme.
Mijn idee van de aftiteling op
een kaart is anders. De tijd van vaders naam eerst, gevolgd door moeders en kindertjes
is voorbij.
Ik bekijk verbouwereerd onze
nieuwe buren. Heeft LaJoy nou een dikke buik? Zeg gerust een joekelbuik. Wat
niet alles zegt. Heb je mijn buik wel eens gezien? Even opletten of die van
haar sneller groeit.
Ja, dus. Een poosje later word ik opnieuw buurvrouw. Van een buurmeidje.
De kaart had het voorzien!
Maar ze huilt nooit. We horen haar niet. Ik heb geappt met de vraag of ze er wel echt is, waarop ik eigenogig
mocht komen kijken.
Zo schattig en duidelijk Mega Mindy! Ik noem
haar liever Blessing, want een niet huilend buurmeidje, dat is toch een zegen?
* Bij deze de uitleg der namen: Bruis, want hij bruist van energie;
Brik, want hij weet van aanpakken; LaJoy, want met haar kan je lachen. Nu niet
te hard lachen om deze bedenksels, die ik niet zelf bedacht. Er lopen echt mensen
met deze namen op aarde rond. Ik vond ze hier: kijk maar.
Over Blessing gesproken, voel jij je ineens ook zo geblesst met jouw naam?
