Het
leven zit vol dilemma’s. Zo vroeg ik me laatst af: Ga ik mee in deze nieuwe
rage? Eigenlijk ben ik niet zo’n meeloper. Misschien eerder een dwarsligger?
Jij mag het zeggen.
Hoe
dan ook moeten veel mensen bezuinigen en ik ben bang met mijn tijd mee te
moeten gaan. Het is nogal ‘in’, dit stomme modeverschijnsel. Hoe dan ook gaat
bij ons de knip wat stroever open.
Als
hoofd-inkoop rijst de vraag: waar op te bezuinigen?
Mijn auto de deur uit zou het meest helpen.
Dat wordt ‘m dus niet.
Het abonnement op mijn favoriete
tijdschrift? Dacht het niet!
De tv-gids, die kan er uit. We kijken vooral
nog uitzendinggemist.nl. Dus: eruit dat blad! De start is gemaakt!
Dan
bedenk ik: We gaan bezuinigen op chips, koek, snoep, en andere snoeptroep. Dat
zou voor mij helemaal geweldig zijn, want getrouwd zijn met een meester snaaier
is echt een beproeving. Zo help ik mezelf niet alleen in de portemonnee, maar
ook met mijn lijn. Yeah! Dat is een goed begin. Dat wordt ‘m.
Krijg
ik toch de oppositie tegen me!
“Geen chips? Dan is het leven niets meer
aan.”
Alsof ik de hele dag loop te treuren! Niet
dus. Ook zonder die troep kan het leuk zijn. Oké, soms snoep ik ook wel wat,
maar het kan écht wel minder, dat bewijs ik!
Zo had ik deze week géén chips in huis –
nou, zelfs op facebook heb ik het over me heen gekregen, hoe zielig dat toch
was. Is er leven zonder chips? Voor één persoon in dit huis is het antwoord
beslist:
“Nee.”
Als
ik nu kijk naar wat al dat snoeperij kost, ontdek ik snel dat het niet zoveel
zoden aan de dijk zet, om hier op te gaan bezuinigen. Een grote smile om
Marcels mond is de beloning op deze wijze gedachte.
Met
de auto al van de handrem, denk ik snel na over andere uitgaven.
Dan vertel ik dat mijn shampoo in de
aanbieding was.
“Drie euro korting” vertel ik mijn
schattebotje helemaal blij. Had ik maar niets gezegd. Hij kijkt me aan en
vraagt:
“Wat kost jouw shampoo dan?”
“Uhm, mijn shampoo kost bijna 9 euro.” Zijn
mond valt open.
“Pas op schat, niet zo ver open laten
vallen, straks schiet je kaak uit de kom, dat rent al in de familie en gaat pas
geld kosten!”
“Wat kost mijn shampoo eigenlijk?” Ik denk (of hoop) toch zeker wel een eurootje of vier. Ik
zoek het op in appie en schrik! Wat?!
“Maar € 2,34!” Kijkt er ineens eentje
triomfantelijk op me neer! Of ben ik triomfantelijker als klinkt:
“Het is dat je nog haar hebt. Het duurt niet
lang meer, dan heb je geen shampoo meer nodig.” Die was raak: weg smile!
Zo
vind ik dat ik meer shampoo mag kosten. Ik héb tenminste nog haar op mijn kop.
En wat een haar! Dagelijks moet ik ervoor zorgen dat de krullen niet als een
toiletborstel op mijn kop staan. Crèmepje erbij, serum erover heen. Tada: pluisvrij,
krulhaar. Dat kost nou eenmaal geld! Ping ping, de shampoo gaat de deur niet uit.
Mijn kop is het meer dan waard.
Blijft
er echt één ding over… Mijn KIA PICANTO weg. Snik!
“Dan moeten de euroshoppies op de fiets mee
en is er serieus geen plek meer voor snoeptroep.”
Nog voor mijn woorden koud zijn, springt er
eentje op, rent naar buiten en verwijdert de pas opgeplakte tekst van mijn
auto.
Mijn rode mondster blijft!
Maandag
dan maar snel de economie redden!
