zondag 9 november 2014

Touchscreen


Of het leuk was bij Stef Bos?
    Leuk? Nee! Het was niet leuk, het was fantastisch! Nog beter gezegd, waanzinnig! Wat perfect past bij de naam van zijn tour: Mooie waanzinnige wereld.
    Wat een man en wat een avond als je bij Stef en zijn band mag zijn. Hij neemt je mee in zijn wereld en zet je aan het denken. Zo vertelde hij dat zijn dochtertje een beter mens van hem maakt. Door de ogen van deze  kleine meid, die een plantje ontdekte tussen de stoeptegels, kreeg ook Stef een glimp van de schoonheid op deze wereld. Ik herken deze verwondering bij het zien van een bloem groeiend op een rots. Wat een kracht en doorzettingsvermogen!
    Middels het schilderwerk ‘narrenschip’ in het Louvre, kwam Stef tot het besef dat we met zoveel verschillende mensen in deze circustent wonen en hoe waanzinnig dat is. Maar hé, het is wel onze wereld waar we soms alles doen om erbij te horen. Hij zong over de toekomst, maar bepaalde ons vooral bij het hier en nu*.
    Het was alsof hij voor mij zong… Hij maakt niet zomaar muziek, maar geeft meer, zichzelf. Eerlijk en oprecht, daar hou ik van.

Wie Stef kent, weet dat hij in Zuid Afrika zijn hart verloor.
    Je zou maar kunnen zeggen: Ik woon in Zuid Afrika. Alleen al voor het klimaat zou ik er best willen wonen. Maar nee, ik woon in Nederland en dat is precies waar een gesprek tussen Stef en een Afrikaanse vriend over ging.
    Stefke’, zo noemde hij Stef. ‘Julle Nederlanders het so mooi taal, maar wat doen julle? Julle gebruik steeds meer Engelse woorde. Waar is dat vir nodig?’

Ja, met hulp van Google vertalen doe ik even een snelcursus Afrikaans. Net slecht hè? Ik ben nooit goed geweest in talen. Zelfs in de luwte van het echte Utrechts, klinkt bij mij weinig plat. Maar Afrikaans zou ik met liefde overnemen, als ik daar woonde. Het klinkt zo lieflijk, zacht.

Stef spreekt het vloeiend en vertelde dit verhaal in het Afrikaans. Verder ging het. Zo vroeg die man ineens aan Stef:
    ‘Gee my jou Ipad eens, dan sal ek eens jou streelpaneel gebruik.
    Ik viel zowat van mijn stoel en Stef ook toen hij deze vraag hoorde. Wat zei die man nou?
    ‘Daar het jy dit al, julle gebruik die woord touchscreen. Ons sê net streelpaneel.’ Met andere woorden: laat het Engels achterwege en gebruik een Nederlands woord voor touchscreen. Streelpaneel dus.

Ik ken ook wel van die Engelse woorden of eigenlijk afkortingen die uit het Engels komen waarbij mijn oren klapperden toen ik ze voor het eerst hoorde.
    ‘Ik ben CEO’, vertelde iemand me ooit, toen ik vroeg naar zijn baan.
    ‘Cijo?’, klonk ik vaag. ‘Wat doe je dan werkelijk?’
    ‘Dan ben je directeur’, klonk het antwoord. Ik dacht: oh, dat.

Zo ook vandaag. Ik was in gesprek met mijn vriendinnetje over haar werk en ineens had ze het over iemand van HR.
    ‘Waar staat dat voor?’, vroeg ik.
    ‘Human Resources.’
    ‘Oh, en wat doet zo iemand dan?’

Dit is precies wat die man bedoelde. Wat heb je aan Engelse termen in het Nederlands? Het klinkt dan wel duur, daar zal het wel om gaan, maar doe eens normaal! Hou toch op met al die Engelse termen.

Zo stond Stef op het podium; enthousiast over het woord streelpaneel. Hij vroeg of wij het er in wilden houden. Het antwoord was een zaal vol ja’s. Ook van ons, wat direct de volgende ochtend aan mijn eettafel werd bewezen. Wij introduceerden het woord aan onze kinderen.
    Zelden keken onze kinderen zo wazig uit hun slaperige ogen. Ze dachten aan alles behalve een touchscreen. Toen ze hoorden wat het was, vonden ze het geweldig. Zo wist ik: dit woord wordt een blijvertje.
    Alhoewel ik er even snel aan ging twijfelen, toen ik op het laatst Marcel aankeek en verliefd vroeg:
    ‘Mag ik vanavond aan jouw streelpaneel zitten?’


* schuingedrukte woorden zijn titels van liederen op de CD ‘Mooie Waanzinnige Wereld’. Een aanrader, als je het mij vraagt. Maar vooral snel een plekje reserveren bij Stef Bos en band.