Even niet storen! Ik werk de administratie
bij en moet mijn hoofd erbij houden. Ik maak lijsten up to date; voeg hier wat bij, haal daar wat weg en zet alles op alfabetische
volgorde. Als laatste nog even twee lijsten in één document bij elkaar voegen
en klaar! Da’s een makkie: copy – paste
en zo zullen ze samen één worden. Wauw, dat klinkt romantisch, als sluiten ze
een huwelijk.
Het dochtersbestand staat geopend
voor mij neus en wil ik plakken in het moederbestand. Had ik het net over een
huwelijkssluiting? Vergeet het maar, moeder en dochter kunnen niet trouwen!
Ik druk op CTRL A (alles selecteren)
en vervolgens op CTRL C (kopiëren). Daarna klik ik het dochtersbestand weg en verschijnt
het moederbestand voor me. Volg je me nog?
Ik
ga op het hokje staan waar dochterlief bij moeder moet worden gevoegd en druk
op CTRL V (plakken) et voilá… het
gekopieerde rooster verschijnt niet op het scherm. Wel komt er een melding op
het scherm die ik zonder meer weg klik. Ik probeer het nog eens, maar moeder en
dochter willen elkaar gewoon niet kennen. Ik zei toch, ze kunnen niet trouwen. De
melding verschijnt ondertussen voor de derde keer op mijn scherm en ik doe wat
zij zeggen. Daarbij wordt het hele oorspronkelijke bestand vervangen door het nieuwe
bestand. Dat wil ik niet! Wat doe ik
fout?
Misschien heb ik met CTRL A gewoon
teveel gekopieerd, daarom selecteer ik bij een nieuwe poging alleen die rijen
en kolommen waar tekst in staat en plak dat in het moederbestand. Weer gebeurt
er niets. Ik begin aan mezelf te twijfelen. Ik kan toch wel met een computer
overweg? Of is mijn computer in staking? Heeft ie een burn-out? Het kan natuurlijk
niet aan mij liggen.
Nou moet je weten dat ik van het
behoorlijk geduldige ben. Marcel kan wat dat betreft van me leren. Hij leeft
regelmatig op voet van oorlog met zijn computer, geloof me. Omdat ik daar
liever niet bij ben, verlaat ik zachtjes de zolder. Mooi niet dat ik getuige
wil zijn van hoe zijn computer door het raam de weg naar buiten vindt.
Liever
ben ik er getuige van dat het apparaat op het terras uit elkaar klettert. Het
lijkt me heerlijk om te zien hoe het ding neerkomt, vergezeld door gerinkel van glas en een
klap op het terras, gevolgd door draadjes, schroefjes, boutjes en chipjes die in
het rond vliegen. Het zal in ieder geval een beter gezicht zijn dan Marcels
gezicht.
Nu
sta ik echter op het punt mijn laptoppie door de pui naar buiten te knallen. Ik
ben zo ongelooflijk chagrijnig geworden dat...
Wacht, heb ik al gegeten? Nee dus! Mijn
ontbijt staat onaangeroerd op het aanrecht. Je zal zien dat ik een ander mens
ben na mijn maaltje. Zo werkt het bij Celine ook. Als zij als vuurspuwende
draak binnenstapt na een schooldag en spuugt op school, tegenwind en de veters van haar schoenen die
niet los willen, weet ik dat een stuk fruit en wat lekkers zullen helpen. Ik zet
het haar voor, blijf in stilte toekijken en word getuige van de transformatie
van draak naar schaapje. Prachtig!
Nu zit ik aan mijn ontbijt en voel
bij elke hap mijn frustratie bedaren. Ik blijf nog wel even uit de buurt van
mijn laptop. Tot Marcel wakker is. Ik vertel hem mijn probleem en voel me enorm
onzeker worden. Het gaat toch niet zoals met mijn auto? Je kent het wel, keer
op keer wil die niet starten. Uiteindelijk gooi je de boel op slot en doet
alles op de fiets. Als meneer later thuiskomt, draait hij de sleutel om in het
contact en ‘Broem, broem’ gaat het! Even extra gassen, alsof hij zeker wil
weten dat ook ik hoor dat er niets aan het handje is.
Nu pakt hij mijn laptop erbij en doet
hetzelfde als ik: CTRL C, CTRL V.
‘Ja,
dat deed ik ook!’, zeg ik zwaar beledigd terwijl moeder- en dochterbestand samen
komen in één bestand. ‘Wat?’
Marcel
kijkt er triomfantelijk bij, waar ik alleen maar bozer word.
‘Jij
deed niets anders dan wat ik deed!’, waarop hij me laat zien dat ik één regel
teveel had geselecteerd. Ik ben echt boos, kan wel janken. waar Marcel glundert
van trots. Hij mag blij zijn, dat hij te lang en te sterk voor me is, want het
liefst smijt ik hém nu door het raam naar buiten.
