Nu deze titel. Dit omdat hier in huis
te pas en te onpas een of andere vorm van uitwerpselen klinkt. Om gek van te
worden en doet me denken aan de uitspraak: ´Heb jij soms poep in je oren?´ Is
dit een bestaande uitdrukking of een bedenksel van mijn zus. Niet tegen mij
gezegd, nee zeg, ik luister natuurlijk altijd. Het zal wel één van haar
kinderen gelden. Wel klinkt het leuker dan ‘luister jij eigenlijk wel?´ wat ze
sowieso niet horen.
Het is allemaal begonnen met een
verbod op ‘shit’. Dat woord klonk veel te vaak in dit huis en moest minder. Dat
is gelukt. Het klink zelden meer en als het dan toch gezegd wordt is het ook
werkelijk ‘shit’. Dan is er iets kapot gevallen, een streek met de kwast
verkeerd gegaan, een bestand vergeten op te slaan of zoiets dergelijks.
Als dat ene woord niet mag, zo
moest onze zoon hebben gedacht, moet er toch een andere woord gebruikt worden. Ik
zou denken aan ‘whoopsiedaisy’s’, ‘verdikkie’ of ‘tok’ (wat Celine vaak zegt). Maar het moet minimaal een aftreksel zijn van uitwerpselen. Ik heb het nog oogluikend toegestaan ook en besefte gaandeweg dat het van een ‘poepje’
tot ‘wat heb jij een poephoofd!' ging. Het werd steeds viezer. Ik begon de
gevolgen steeds meer te overzien.
Tot vorige week de kroon werd gespannen.
Mijn oren werden geopend. Ik had de jonge man een beetje boos gemaakt. Waarmee
weet ik niet meer. Wel dat we op Vredenburg liepen. Het was er druk!!! Zoveel
mensen, die dan ook getuige waren van wat ik over me heen kreeg. Als zijn
moeder schaamde ik me rot. Ik had hem toch op zijn minst beter op moeten voeden.
Ik herhaal zo dadelijk zijn woorden,
maar raad je aan de ogen van jonge kinderen te sluiten, zodat ze niet mee
lezen. Ook als je erg goed bent in visualiseren raad ik je aan nu te stoppen. Je
kan het als schokkend ervaren. De stank niet te harden.
Zie me gezellig lopen met het ene
kind aan mijn ene arm, de ander (boos) maar wel aan mijn andere arm. Hij
opende zijn strotje en zei: ‘Mammie, ik vind jou helemaal niet zo lief (dat kan
nog wel, toch?). Ik vind jou heel erg poep zelfs (word al wat viezer). Wacht
maar hoor, anders poep ik jouw hoofd er af en zit er stront aan je ogen en komt
alle kak uit je oren en neus. Zo!’
Vooral die ‘Zo!’ Slik…, zie je het
ook voor je? Het voelde of ik overreden werd door een gierwagen en keek vol
verbazing naar het kind naast me. Hij keek vergenoegd uit zijn oogjes, waar ik
toch haast die oogjes vol zou willen proppen met…
Niks, natuurlijk. Hij mocht dan
voldaan uit zijn oogjes kijken, ik wilde meer weten. Ging door mijn knieën, kijk
hem medelijdend aan: ‘Wil je er over praten?’
‘Nee hoor.’ Blijkbaar was hij na
het lozen van zoveel bagger helemaal opgelucht.
Ik in shock. Mezelf nog ruikend bedenk
ik dat er hier een grens is overschreden en besluit zoonlief te vertellen dat hij
vanaf nu niet zoveel viezigheid in één zin mag gebruiken. Doet hij dat wel, dan
ga ik hem totaal negeren. In precieze bewoording zei ik: ‘Ik laat jou de volgende
keer bij zoveel poepzooi, links liggen.’ Hij haalt zijn schouders op.
Blijkbaar heeft hij geen weet van
hoe goed geoefend ik daarin ben. Ik oefen dit dagelijks.
Ik laat Marcel namelijk elke dag links
liggen.
Ik lig immers liever rechts.
