Ja hoor,
Albert Heijn heeft me weer eens geïnspireerd. Ik moet eens zien dat ik een
aandeeltje Ahold krijg. Beter nog een aandeeltje in de Allerhande. Daar een
plekje veroveren en de boodschapbelevenissen beschrijven lijkt me leuk.
Als grootverbruiker
mocht ik iets nieuws uit proberen. Boodschappen doen à la toekomst.
Na een korte
uiteg ging ik de winkel in met achter mij mijn wagentje. Deze werd geduwd door een
heuse wandelende, pratende, mij-volgende robot. Ik zing al
haast: “Got myself a crying, talking,
sleeping, walking, living doll". Je weet wel zo’n lied van Cliff Richard, heel erg way back!
De bedoeling
was dat deze robot me zoveel mogelijk uit handen zou nemen. Het zou alles zelf
wegen, voorzien van prijssticker, scannen “bliep” en ….
“Neeeeeej,
niet in de tas doen,” roep ik uit. Hier steekt de perfectionits, ehm,
pefrectionist, oké perfectionist de kop op. Alles best, wat die robot doet,
maar ik pak zelf de tassen in. BASTA! Niemand komt daaraan, dat weten Marcel en
de kids ook maar al te goed! Ik zie al voor me hoe de bananen geplet onderin liggen
en de melk bovenop. Zal ik dan maar gelijk een gaatje in dat pak prikken, heb
ik na de fietstocht naar huis fruitmelk.
Zie me in
het begin nog twijfelen bij deze robot en al snel ontdekken dat hij tot
bezuinigingen leidt. Laat me dat uitleggen:
Deze robot
ging me op de zenuwen werken, want elk gescande boodschap werd hardop benoemd,
daarbij de eenheidsprijs, of het een bonusartikel is, hoeveel artikelen er totaal gescand waren en
het totaal bedrag. En dat bij elke boodschap, Kreun.
Bovendien: moet iedereen dit horen? Dan koop ik toch
zeker geen maandverband vandaag. Mij niet gezien.
Steeds het
totaalbedrag zo horen, maakte dat ik sneller door de winkel ging en zelfs
dingen niet kocht. Ice Tea bijvoorbeeld, is niet echt nodig. Zal Celine het missen
als ik het niet koop? Vast niet en ik zet het pak terug in het schap.
Vreemd
genoeg sloeg toen ineens de robot op tilt. Eenmaal weer aan de praat had het
een hoog piepstemmetje en werd de Ice Tea maar zo gescand.
Wacht even,
is het ook nog eens een zelfdenkende robot? Hoe zit het met MIJN eigen
zelfredzaamheid, ik bedoel zelfdenkend vermogen? Ingeprogrameerd door AH hè? Eigenbelang
vóór klantbelang. Dit wordt niet bezuinigen maar uitgeven.
Vanaf dat
moment was de robot niet meer zo medewerkzaam en weigerde de normale stem te
gebruiken. Dit hoge stemmetje gaf meer het idee van als-ik-die-stem-nou-nog-langer-hoor-ga-ik-gelijk-de-winkel-uit.
Waar is de reset knop?
Uiteindelijk
bleek het zo’n soort van Fransie, ken je die? Als je ‘m niet kent, kijk even
hier: http://www.youtube.com/watch?v=DBfPrcmxpuI
Ik kreeg een
keuze te horen: “Wilt u een hoge of lage stem.”
Zeg ik: “Een
lage stem.” Klinkt er natuurlijk de hoge stem.
“Wilt u de
computer aan of uit.”
Zeg ik
natuurlijk: “Uit,” blijf ie door ratelen.
Bij de
tweede keer die vraag roep ik gefrustreerd: “Uit, ”en loop door, benieuwd wat
er nu gebeurt. Niets dus. Waar al die tijd het wagentje vlak achter me aankwam,
aangestuurd door de robot, staat daar helemaal aan het eind van het gangpad
mijn wagentje stil en de robot nog stiller. Oké, de robot kan bijna de lach niet
inhouden, maar dat vergeet ik snel.
Tot ik
bedenk die robot zelf eens te scannen. Ik gris de zelfscanner uit de houder,
haal me daarbij de woede van de robot over me heen, maar scan toch. Ik hou ‘m
recht voor de robot, en zie bij het indrukken van de knop, het rode lijntje van
de scanner van boven tot vlak onder de borst gaan. “Bliiiiiieeeeeeeep”!
Dan klinkt
daar: “Meisje van 13! Ze is je dochter!”
Bedankt voor
je geweldige hulp Celine! Boodschappen doen is een feestje met jou! Op nog zeven
weken gekte in de AH, laten we boel op stelten zetten.
B.T.W. (by the way) de toegevoegde foto bovenin deze blog = C3P0, mijn favoriete robot sinds Star Wars zijn intrede deed in mijn huis. Zijn metgezel (naast hem op deze foto) is R2D2, is ook leuk, maar mij te wijs.
