Excursie

    ‘Mam, je moet 30 augustus vrij houden.’

    ‘Waarom?’

    ‘Je gaat mee op schooluitje.’

    ‘Wat? Serieus? Waar gaan we heen?’

    ‘Het Centraal Museum.’

Van meegaan met schooluitjes ben ik altijd gek geweest. Ik denk aan kleine kinderhandjes die vol vertrouwen in de mijne glijden. Zo schattig… Ik mis het. Mijn kindertjes zijn ondertussen groot geworden; de basisschool ligt ver weg. Sterker nog, onze kinderen staan bijna op de stoep van een beroepsopleiding.

Maar eerst nog op excursie, met VWO 6. Hoe het zo gekomen is dat ik mee mag, ligt aan een Facebookupdate van Celine. Ze deelde mijn blog en haar docent Duits reageerde, waar ik weer op reageerde en zij weer en ik weer. Het leek wel een spelletje; wie heeft het laatste woord. Tot zij een toezegging deed. Ik was ineens stil; zit ze te dollen of…

    Lees zelf maar hoe het ging.

Een paar dagen daarna, vroeg Celine me dus een dag vrij te houden. En of ik dat deed, zoals ik ook nog een extra reactie stuurde:

Wat niemand weet is dat ik op het laatst best onzeker werd. Die twee leerkrachten zag ik wel zitten, maar 34 VWO 6ers. Zij zijn groot en ik zo klein, niks geen klein handje en vertrouwen. Ik vrees wantrouwen en op me neer kijkerigheid. Ik bedoel maar; heb je Celine laatst nog naast me zien staan? Ze torent zo’n tien centimeter boven me uit en dan zwijg ik beter over Benjamin (twintig centimeter?). En of ze op me neer kijken, ze tellen vast in stilte mijn grijze haren. Mini-me voelt zich verschrikkelijk verlegen en staat op het punt af te blazen.

Ineens besef ik dat het allemaal, stuk voor stuk , ieder voor zich, leerlingen Kunst Algemeen zijn. Dat zegt iets. Er zijn meer kunstige schoolvakken, zo ontdekte ik. Celine legde zes keer uit hoe en wat voordat bij mij de kwast viel. Ik had natuurlijk gewoon in één keer goed moeten luisteren.

    Zo is daar het vak Kunst Beeldend;  een klas van 12 leerlingen, waar Celine voor koos. Daarnaast heb je Kunst Drama bestaande uit 27 acteurs – wie is nou echt en wie niet? Beide kunstvakken hebben eigen lessen, maar delen soms een excursie, zoals deze naar het Centraal Museum. Dan heet het ineens Kunst Algemeen. Het vak dat over blijft is C(ulturele)K(unstzinnige)V(orming). Dat moeten alle leerlingen ongevraagd ondergaan. Waarschijnlijk om iedereen te laten ruiken aan kunst, als zijnde cultuur en wellicht dat er dan iemand ontdekt, wat ik pas een paar jaar geleden ontdekte: Kunst is gaaf! Als ik toch eens deze vakken had gehad op school. Ik zou Celine’s keus hebben gemaakt en…

    …het was vroeger allemaal zó anders.

Dit wetend, bedenk ik dat ik bij deze excursie omringd word door mensies die vallen voor kunst. Wat me ineens zelfvertrouwen geeft. We delen iets, want laten we wel even eerlijk wezen, kunstenaars en liefhebbers daarvan, zijn toch allemaal een beetje afwijkend van de rest - een beetje prettig crazy en lekker gestoord vanuit onze creatieve geest en gedachtegoed? Wij zien en voelen anders dan de ‘normale’ mens.

Zelfverzekerd spring ik op de fiets naar school om vervolgens met de klas Kunst Algemeen op weg te gaan naar onze Domstad en vervolgens bij het Centraal Museum aan te komen. Al snel krijgen we ons entreebewijs in handen gedrukt. Kijkend naar dat bewijs zegt de leerkracht naast me:

    ‘Leuk hè, wij zijn ook 13-17 jaar. Voelt goed of niet?’

    ‘Ik vroeg me al af waarom ik me ineens zo jong voel.’

Terwijl de hele groep binnen nog even wacht op wat komen gaat, word ik van achteren op mijn schouder getikt.

    ‘Jij hoort zeker bij deze groep?’ Ik draai me om, kijk een jonge vent recht in de ogen en zie iets van schrik in zijn ogen.

    ‘Oh, u bent de derde begeleider.’ Dacht hij werkelijk bij het zien van mijn achterste kant, dat ik één van de jongelui was? Tja, dan laat mijn voorkant inderdaad te wensen over: rimpels!

    ‘Jazeker,’ klink ik zekerder dan ik me voel, want dat hij schrok van mijn rimpels vond ik niet erg, maar dat hij ineens u zei. Dat neem ik ‘m enorm kwalijk.

Zijn rondleiding maakte echter alles goed. Ik genoot van zijn vertelstijl en kunstwijsheid. De tentoonstelling over de geschiedenis van de Dom - TROTS VAN DE STAD - die Celine en ik daarna bezochten was helemaal geweldig. We wilden nog wat blijven, want we hadden zo graag zelf nog een Dommetje gemaakt. Maar juf riep, tijd om te gaan.

Wat blijft?

    Nog een bezoek, maar dan wel vóór 2 oktober, want dan eindigt de tentoonstelling. Dus we blieven een studiedag. Heb ik toch weer die leerkracht nodig! Dat kan zij toch wel effetjes regelen?

    Of ga ik nu echt een kunstje te ver?