zondag 3 februari 2013

Abdicatie



Was jij ook één van de ruim 7,4 miljoen tv-kijkers die afgelopen maandag rond 19.00 uur gekeken heeft naar de toespraak van onze koningin Beatrix? Ik wel.

Hierbij geef ik direct en glashelder toe, dat ik wel koningsgezind ben. Stom eigenlijk, we hebben een koningin, dan zou het koninginnengezind moeten zijn, maar oké. Nieuws over welke Koninklijke familie ook, wil ik graag zien. Series over onze Oranjes, alles over Diana † en Prins Charles destijds, de flippo’s van Monaco en de rest, ik kon en kan er altijd wel door geboeid zijn. De trouwjurken, ceremoniën, de pracht en praal. Smullen!

Trouwens, hetzelfde heb ik bij Sneeuwwitje, Doornroosje, Ariël en al die andere prachtige prinsessen, die weer tot leven komen in de serie “Once upon a time…” Het is me nog net niet te spannend, doch wel enorm verslavend! Het houdt me in zijn greep en weg van hobby’s die ik ook heel leuk vind -  het nadeel van series. Het is maar even zo.

Afijn, onze koningin treed af. Eindelijk krijgt onze kroonprins zijn kans. Ik gun het hem met zijn knappe vrouw naast zich. Ja, ik vind Maxima leuk!!!

Ik vroeg me eigenlijk wel af hoe onze Willem Alexander eigenlijk gaat heten als koning. Op de hoeveelste Willem zijn we way back  blijven steken? De 1ste, 2de, 3de, 4de of 26e?”
Natuurlijk! Daar is het Internet goed voor! Op Elsevier.nl staat: “Willem-Alexander zal zich vanaf zijn inhuldiging tot staatshoofd koning Willem-Alexander noemen. Velen verwachtten dat hij zichzelf Willem IV zou gaan noemen...”

Jezelf staatshoofd mogen noemen. Doe maar duur!
Hiermee bekruipt mij ineens de vraag: “Wat heeft Maxima dat ik niet heb?” Ik bedoel maar, ik had ook wel vrouw van de kroonprins willen zijn. Toch?!

Of niet natuurlijk. Sterker nog, gewoon echt never helemaal niet. Altijd die mensen in je nek en in de gaten worden gehouden. Stel dat Maxima nou gewoon eens lekker zelf boodschappen wil doen. Natuurlijk is ze dan, net als ik, een zelfscannende Albert Heijn bonuskaartklant. Klinkt toch ook wel een beetje duur hè!?
Ondertussen wil ze maandverband kopen, staat dat een seconde later luidkeels op facebook, want een klant met smartphone  heeft het even vereeuwigd. Tja, ze komt er niet vanaf met de smoes dat het voor haar dochters is. Da’s nou balen. Of erger, als ze nou eens géén maandverband koopt. Dan kopt hyves dat Maxima zwanger zou zijn.

Laat mij maar anoniemer mijn boodschappen doen. Dan maar geen vrouw van de kroonprins. Het had ook geen kans, want terwijl hij nog met de meisjes scharrelde, had ik het zo ver geschopt dat ik getrouwd was met mijn prins op zijn fiets. Het paard werd vergeten, helaas voor Celine.

Dan dat woord: adbicatie. Zeg ik dat goed? Of is het nou acdipatie?
Na even zoeken is het dus: abdicatie. Toen ik dat woord voor het eerst hoorde, dacht ik aan obstipatie, maar wikipedia is een prima hulp: “Abdicatie … is het neerleggen van een meestal vorstelijke functie … bij het leven, in tegenstelling tot beëindiging door overlijden.”

Daar waar obstipatie even door mijn hoofd schoot, zei ik tegen Benjamin: “Weet je schatje, de koningin laat ook heus wel winden hoor.” Als door een bij gestoken keek hij verschrikt op en begón te lachen! Hij zag voor zich, dat madam bij een toespraak ineens een wind laat. In de troonzaal of zo en ziet maar zo al die hoedjes van de hoofden weggeblazen worden.

Ik wilde echter niet oneerbiedig klinken. Ik respecteer onze koningin, die ik beschouw als mijn koningin. Doch ze is mens. Ze zal toch ook regelmatig een grote boodschap moeten. Na een bord boerenkool kan ook haar een boer ontglippen. Ook zij moet haar tanden poetsen voor het slapen gaan of haar gebit in de steradent laten weken. Ik wilde alleen maar stil staan bij het feit dat ze mens is…

Vraag ik me stiekem af: zal ze ervan genieten om na de abdicatie vrijelijk te winden, boeren en slurpen? Het haar persoonlijk vragen, lukt me niet, daarom wens ik haar alle vrijheid om te doen wat ze wil en gewoon te gaan genieten van het vrouw-zijn, moeder, oma en mens-zijn. Geniet maar van uw pensioen. Oh nee, dat klinkt te goedkoop. Hoe heette het ook alweer bij onze predikant? Emeritaat!

O help, dat woord klopt vast ook niet.