Gadgets en ik...

Irene en gadgets, gaan niet écht samen. Het laatste van het laatste, is niet persé aan mij besteed. Marcel was ook zo’n gadgetvermijder. Maar wat als hij overstag is gegaan? Moet ik een diehard blijven in mijn anti-gadget-gedrag of mee om gaan?!

Ineens was Marcels Nokia, die hij sinds 1844 heeft, aan vervanging toe en kwam hij thuis met een Samsung Galasxy S phone. Ik weet wel, het komt door de leuke extra mogelijkheden. Vrienden slaan ons ermee om de oren.

   Zijn gewone mobieltjes eigenlijk nog wel te koop? Of wordt een super de luxe touch-screen phone je zo opgedrongen dat zelfs Marcel geen “nee” kan zeggen? Of heeft Marcel gedacht: Zo’n phone is toch wel grappig...

Of ik het ook grappig vind?! Sinds dat ding, voel ik me bijna naar een tweede plaats gebonjourd. Ik heb mijn man nog nooit zo vaak met zijn mobiele in de hand gezien als nu met zijn Galaxy S.

Zie hoe handig dat ding is als wij vier dagen een Fins meisje in huis hebben: Zeg wat je vertaald wil hebben en dat ding vertaalt het, op verzoek wordt het nog uitgesproken ook! Enige idee hoe vreemd Fins klinkt?!

   Opvallend trouwens hoe duidelijk Marcel praat tegen dat apparaat, terwijl ik met mijn slechthorendheid hem moet smeken om beter te articuleren. Voor zo’n apparaat wèl hè?!

Waar Marcel nu het meest blij is? Met de gps functie. Dat heeft echt zin!!! Hij kan nu zien waar ie zelf is. Als ie van de smartphone opkijkt en rondziet, blijkt dat het nog klopt ook! Zo ontdekte hij verrast dat hij gisteravond bij ons aan tafel zat!

   “Ja”, zegt Benjamin heel droog, “dat zien wij zonder die telefoon ook!”

Maar hé, als dat apparaat kan vertalen en uitspreken wat wij maar willen horen, kan hij dan ook mijn schoonmoeder bellen en een gesprek voeren, terwijl ik gewoon mijn werk doe?

   Kijk, dat lijkt mij wèl wat!

Komt daar nu ook een phone-verbod om de hoek zeilen? Als iemand ook maar een klein vraagje stelt, bijv.: “Wat voor weer wordt het morgen?” Staat meneer maar zo op van tafel, pakt zijn phone en tadá: direct het antwoord!

   Moest je meneer horen toen ik (way-bak) één keer maar zo van tafel opstond omdat mijn mobiele ging. Wie riep hier het hardst:

   “Dit moet niet vaker voorkomen, anders verbied ik mobieltjes aan tafel!” Hoor hem!

   Dat mobieltjes-verbod komt er nu écht niet meer, want manlief loopt nu bijna elke maaltijd van tafel, met zijn ik-wil-alles-nu-meteen-weten houding. Dag verbod!

Wat ik echter nóóit had durven vermoeden is eigenlijk nog het ergste! Hou je vast, ga er even bij zitten! Hij heeft er ook één voor mij besteld. Niet uit een soort van schuldgevoel omdat hij meer bezig is met dat ding dan met mij? Nee, hij heeft nog altijd meer oog voor mij dan voor die phone. Maar misschien hoopt hij dat ik ook zo kwijl van zo’n phone, zodat ik hem niets kan verwijten als hij mij eens niet ziet? Het enige dat we dan kunnen doen is elkaar met de Galaxies om de oren slaan? Is daar een app voor?

   Of… wil hij me aan een nieuwe verslaving hebben? Wat is erger?

Het leukst vind ik eigenlijk nog dat ik hier niet eens om heb gevraagd. Niet eens gezeurd. Het stond zéker niet op mijn verlanglijstje. Niet dat ik ooit hoef te zeuren. Best aso hoor, zonder zeuren heb ik mijn eigen auto, mijn eigen laptop, een mobieltje, bovenal: mijn eigen kinderen en ga zo maar door.

   Nu ja, blijkbaar gaat deze meid ook eindelijk eens met haar tijd mee? Zou zelfs mij dat lukken?! Met zo’n phone van het jaar...

   Oeps, ben zelfs ik overstag! Rest mij alleen nog een mobiele-Hyves-verbod al is het maar om Marcel te beschermen!?