,,Eerste rechts, nee, extreem rechts en dan…" Kun je eigenlijk ook extreem voor- of achteruit? Ik hoor Benjamin al zeggen:
,,Natuurlijk mam, kom maar even mee in mijn auto.” Vrooooeeeeemmmm, wiiiiiieeeeeeeee!
Het mag duidelijk zijn. Ik hou niet van politieke extremen. Er bestaat gelukkig heel wat daar tussenin, maar de extremen lijken te winnen. Wat wordt de wereld er leuker op hè?
Zwaarmoedig
Ik probeer in deze gekker dan gekke wereld met gestoorder dan gestoorde wereldleiders mijn hoofd koel te houden. Want ja, ergens op diezelfde wereld loop ik. Ik die zich zorgen maakt en zoekt naar manieren om extreme zwaarmoedigheid de kop in te drukken. Ik wil me niet laten leiden door angst en onzekerheid.
Ik denk terug aan die ene nacht. Het was nacht, stikdonker in de nacht... In gedachten hoor ik mijn ouders, zussen en kinderen lachend aanvullen met: ‘…zeven rovers zaten op het randje van de pispot en de hoofdman zei: Het was nacht, stik donker in de nacht. Zeven rovers zaten op het randje van de pispot en de hoofdman zei… Je snapt het, dit verhaal gaat nergens heen.
Oudjaarsavond
Even terugspoelen naar oudjaarsnacht. Of is het nieuwjaarsnacht? Best ingewikkeld hoor. Kijk, oudjaar eindigt op 31 december twaalf uur toch? Dan begint nieuwjaar op 1 januari om één over twaalf met 'Gelukkig Nieuwjaar!'
Zo kijkend is de nacht van 30 op 31 december oudjaarsnacht. Die bedoel ik dus precies niet. Ik bedoel gewoon oudjaarsavond. Opgelost. De avond waarop het idee van ‘geluksflitsjes’ als vuurwerk ontplofte. Een idee om mezelf (en jou?) te helpen.
Onder het mom van ik-trek-me-terug-in-mijn-eigen-bubbel-anders-neemt-zwaarmoedigheid-bezit-van-me, richt ik me liever op dagelijkse geluksmomentjes. Geen zorgen, al sluit ik graag mijn ogen voor alle ellende, ik kijk niet niet* het nieuws. Wel dus. Alleen niet de hele dag door en graag het weekoverzicht van RTL4.
GeluksflitsjesZo deelde ik op nieuwsjaardag geluksflitsje #1 en hou het vol tot op de dag van vandaag. Mijn socialmedialoze kind-aan-huis die samen met ons het jaar uit- en inluidde zei dat ik het vijftien dagen moet volhouden. Dan lukt de rest ook. Of ze daar een goed punt heeft weet ik niet. Wel ken ik de theorie dat als je 30 tot 40 dagen nieuw gedrag volhoudt, het dan eigen wordt. Dan ben ik met de 20ste op de helft van die theorie.
Gisteren maakte ik overigens een onverwacht schattig geluksflitsje mee. Ik stond in de hal van de kerk en draaide me om met het idee naar de zaal te lopen. Amper omgekeerd bumpte ik bijna tegen Leo op, een beste wel lange man. Ik keek lachend naar hem op en zei:
,,Er zijn ergere dingen waar ik tegen op zou kunnen bumpen.” Waarbij een lantaarnpaal in mijn brein op popte.
,,Inderdaad. Dit is gewoon een geluksflitsje, hè?” Mijn mond viel open. Natuurlijk! Als trouwe social media vriend, ziet hij al mijn geluksflitsjes. Blijkbaar geniet hij ervan, want hij haalt het aan. Ik beloof hier en nu dat hij er een keer deel van uitmaakt, een flitsje samen met mij. Deal?
Goedkope therapie
Daarmee garandeer ik een volgend geluksflitsje, maar blijven er nog altijd 345 over. Daarin ligt direct een uitdaging. Hoe origineel blijven? Wat doe ik op een slechte dag? Als ik het echt even niet zie? Oh, wacht, dat is precies de uitdaging. In de poep van de dag, me te richten op iets leuks. Dit is pure therapie, zelf-therapie. Lekker goedkoop vooral.
Ineens bedenk ik een ander psychisch probleem om hierbij mee te nemen: perfectionisme. Ik raak namelijk binnenkort de tel kwijt. Let maar op. Nu is het nog gemakkelijk: op 19 januari deel ik geluksflitsje #19 en door tot 31 januari. Maar op 1 februari tel ik #32 en daar voorbij. Dat gaat gewoonweg een keer mis. Zie deze perfectionist straks janken als het misgaat.
Of nee. Dan omarm ik mijn fout. En laat het bestaan. Dan lachen we er samen hard om, goed? Dat komt dat psychische probleem vast ten goede. En zo nail ik twee problemen: zwaarmoedigheid en perfectionisme.
Wegwezen
Blijft er toch één probleem over, waar ik al een paar dagen over nadenk: Moet ik wel op social media blijven? Iets in mij wil niets te maken hebben met plekken waar nep nieuws een podium krijgt. Waar geld lijkt te regeren. Steun ik die miljardairs met mijn social media plekje of verdwijn ik liever?
Of klink ikzelf nu ineens akelig extreem?
* schrijflesje: dubbele woorden mag niet: maar hier staat het leuk en in mijn blog bepaal ik lekker mijn eigen regels. Jippie jippie! Daarom ook gewoon wat meer uitroeptekens dan toegestaan is.
Oudjaarsavond
Even terugspoelen naar oudjaarsnacht. Of is het nieuwjaarsnacht? Best ingewikkeld hoor. Kijk, oudjaar eindigt op 31 december twaalf uur toch? Dan begint nieuwjaar op 1 januari om één over twaalf met 'Gelukkig Nieuwjaar!'
Zo kijkend is de nacht van 30 op 31 december oudjaarsnacht. Die bedoel ik dus precies niet. Ik bedoel gewoon oudjaarsavond. Opgelost. De avond waarop het idee van ‘geluksflitsjes’ als vuurwerk ontplofte. Een idee om mezelf (en jou?) te helpen.
Onder het mom van ik-trek-me-terug-in-mijn-eigen-bubbel-anders-neemt-zwaarmoedigheid-bezit-van-me, richt ik me liever op dagelijkse geluksmomentjes. Geen zorgen, al sluit ik graag mijn ogen voor alle ellende, ik kijk niet niet* het nieuws. Wel dus. Alleen niet de hele dag door en graag het weekoverzicht van RTL4.
GeluksflitsjesZo deelde ik op nieuwsjaardag geluksflitsje #1 en hou het vol tot op de dag van vandaag. Mijn socialmedialoze kind-aan-huis die samen met ons het jaar uit- en inluidde zei dat ik het vijftien dagen moet volhouden. Dan lukt de rest ook. Of ze daar een goed punt heeft weet ik niet. Wel ken ik de theorie dat als je 30 tot 40 dagen nieuw gedrag volhoudt, het dan eigen wordt. Dan ben ik met de 20ste op de helft van die theorie.
Gisteren maakte ik overigens een onverwacht schattig geluksflitsje mee. Ik stond in de hal van de kerk en draaide me om met het idee naar de zaal te lopen. Amper omgekeerd bumpte ik bijna tegen Leo op, een beste wel lange man. Ik keek lachend naar hem op en zei:
,,Er zijn ergere dingen waar ik tegen op zou kunnen bumpen.” Waarbij een lantaarnpaal in mijn brein op popte.
,,Inderdaad. Dit is gewoon een geluksflitsje, hè?” Mijn mond viel open. Natuurlijk! Als trouwe social media vriend, ziet hij al mijn geluksflitsjes. Blijkbaar geniet hij ervan, want hij haalt het aan. Ik beloof hier en nu dat hij er een keer deel van uitmaakt, een flitsje samen met mij. Deal?
Goedkope therapie
Daarmee garandeer ik een volgend geluksflitsje, maar blijven er nog altijd 345 over. Daarin ligt direct een uitdaging. Hoe origineel blijven? Wat doe ik op een slechte dag? Als ik het echt even niet zie? Oh, wacht, dat is precies de uitdaging. In de poep van de dag, me te richten op iets leuks. Dit is pure therapie, zelf-therapie. Lekker goedkoop vooral.
Ineens bedenk ik een ander psychisch probleem om hierbij mee te nemen: perfectionisme. Ik raak namelijk binnenkort de tel kwijt. Let maar op. Nu is het nog gemakkelijk: op 19 januari deel ik geluksflitsje #19 en door tot 31 januari. Maar op 1 februari tel ik #32 en daar voorbij. Dat gaat gewoonweg een keer mis. Zie deze perfectionist straks janken als het misgaat.
Of nee. Dan omarm ik mijn fout. En laat het bestaan. Dan lachen we er samen hard om, goed? Dat komt dat psychische probleem vast ten goede. En zo nail ik twee problemen: zwaarmoedigheid en perfectionisme.
Wegwezen
Blijft er toch één probleem over, waar ik al een paar dagen over nadenk: Moet ik wel op social media blijven? Iets in mij wil niets te maken hebben met plekken waar nep nieuws een podium krijgt. Waar geld lijkt te regeren. Steun ik die miljardairs met mijn social media plekje of verdwijn ik liever?
Of klink ikzelf nu ineens akelig extreem?
* schrijflesje: dubbele woorden mag niet: maar hier staat het leuk en in mijn blog bepaal ik lekker mijn eigen regels. Jippie jippie! Daarom ook gewoon wat meer uitroeptekens dan toegestaan is.