Zachte G land

Daar ga ik, op weg naar een date.

   Niet voor mij, nee zeg! Ik date al ruim 24 jaar en het verveelt nog lang niet.

   Dit gaat om Benjamin. Hij is opnieuw in love en heeft een eerste afspraak. Waar de vorige ‘verkering’ voorbij was voordat ie goed en wel begon, blijkt deze langer mee te gaan met nu alweer één week en vijf dagen. Er mag nog meer bij!

Ik vond het giebelmeisje leuk op het eerste gezicht en dacht: zij past perfect bij zoonlief. Wist ik veel dat ik met mijn voorspellende blik nu mee ging werken aan een eerste ontmoeting van de tortelmusjes. Waarom moet zij nou zo nodig 50 autorijdminuten hiervandaan wonen?

   Dat het in Zachte-G-land is maakt veel goed, back to my roots.

   Lees jij deze blog vooral verder met een zachte g. Dat is beter dan met een zoutkorrel.

De reden dat ik mijn kind persoonlijk aflever is omdat ik de ouders van het meisje niet ken. Het is toch niet gek dat ik in ieder geval met de moeder handje wil drukken? Deze grap om met moeders kennis te maken is trouwens mijn garantie voor 50 minuten auto-fun. Let’s go!

Met de muziek van Celine Dions CD ‘A new day has come’, wordt het echt wel leuk in de auto. Niet dat Benjamins en mijn smaak zo van hetzelfde zijn; ze verschillen als suiker en zout. Er plakken echter grappige herinneringen aan deze CD.

   Nog amper de eerste klanken uit de boxen en Benjamin vertoont een grote glimlach. Na de eerste maten gaan onze hoofden tegelijk en fel heen en weer op het ritme van de drums. Ik zeg verder niet dat ik luidkeels meezing en de bestuurder in de auto naast ons er wel om kan lachen. Je wil vast ook niet weten dat de valse tonen die luid klinken niet uit mijn strot komen, maar gewoon uit die van Celine Dion natuurlijk.

Na een poosje trekt Benjamin de zonneklep naar beneden. Niet tegen de zon, maar om zijn haar, dat werkelijk tot in de haarwortel perfect zit, te checken. Met krullen weet je maar nooit hoe ze zich houden. Zomaar ineens gaan ze in staking en keren zich tegen je, ondanks haarlak, gel of wax. Hardnekkig eigenwijs die dingen!

   Aan de passagierskant zit echter geen spiegel. KIA bedacht blijkbaar bij het ontwerpen van de Picanto dat het een damesautootje zou worden en heeft het spiegeltje in de zonneklep aan de bestuurderskant verstopt. De bijrijder heeft het nakijken. Stom dat KIA niet op het idee kwam van twee spiegels!

Ineens klinkt het lied ‘Goodbey’s the saddest word ' – een ode aan mama’s! Je moet ’m echt eens luisteren. Om de tekst voor Benjamin duidelijker te maken, vertaal ik terplekke in de melodie de tekst. Dus terwijl madam zingt, tetter ik er doorheen en leef me volledig in. Ineens is er maar één iemand sad in de auto; Benjamin.

   ‘Mam, ik versta echt Engels hoor.’

   ‘Oh ja, natuurlijk.’ Ik hou maar gelijk stil, want ik wil natuurlijk niet dat meneer met uitgelopen masca… gel uitstapt.

Ineens vult de auto zich met luid gesmak. Hij denkt vast: mama irritant, ik ook irritant. Van wie zou hij het hebben?

   ‘Mam, mag ik nog een kauwgompje?’ Hij heeft het potje al in zijn handen en geopend. Hij steekt er zelfs zijn neus in.

   ‘Je hebt er al twee in je bekkie. Dat is toch genoeg?’

   ‘Maar ik wil er nog ééntje.’ Hij kijk me met smekende hangoogjes aan. ‘Je bent de allerliefste.’

   ‘Is dat alles?’

   ‘Uhm, nee , je bent ook de mooiste.’

   ‘Niet voldoende!’

   ‘Mam, jij bent op alle vlakken de beste!’Hij kijkt me aan en ik geloof haast dat hij het

meent. Die blik.

   ‘Nu komen we ergens.’

   ‘Maar wat nog meer dan?’

   ‘De slimste, belangrijkste, knapste, leukste, grappigste… en ik ben natuurlijk de beste bestuurder van Nederland. We zijn er namelijk bijna. Maar oké, je mag er nog één. Dan ben ik de perfectste toch?’
   ‘Ja! Mag ik er dan nog twee?’
   ‘Wat?!’ Gelukkig pakt hij heel snel één kauwgompje en zet nog gehaaster het potje terug waar het hoort en smakt lustig verder.

Door zijn gesmak heen, klinkt ineens uit Google Maps:

   ‘Ga bij de volgende weg rechts richting het Sprookjesbosch*.’ Als door een olifant opgeslurpt schrikt Benjamin op uit zijn stoel.

   ‘Mam? Ben je nou echt naar het sprookjesbos gereden?’

   ‘Wist jij dan niet dat zij een sprookjesprinses is? Wees jij nou maar Prins Charming!’

*Sproojesbosch is een echt bestaande straatnaam. Ik zou er alleen al om de naam willen wonen. Benjamin natuurlijk eens te meer.