Misschien probeer ik maar weer eens gemberthee. Het smaakte me jaren geleden echt niet lekker.
Liet ik stukken gember te lang in het water dobberen, waardoor het zo scherp werd? Weet jij het lekkerste gembertheerecept? Of hoe lang ik die stukken wortel in het water moet laten badderen? En hoeveel gember moet er in een glas? Bedenk erbij dat ik mijn theeën zoetloos drink. Dus haal suiker, honing of zoetstof uit de buurt.
Sprookje
In afwachting van lekkere varianten gemberthee, slurp ik van mijn muntthee. Het is niet zo erg als bij koffie, dat iedereen de mond moet houden of liever nog verdwijnen, zodat ik ongestoord en intens geniet van mijn bakkie cappuccino.
Daar zul je het hebben, komt precies dan manlief thuis:
,,Vrouw, waar blijft mijn eten.”
Nee, hoor, gein. Dat is onze grap. Deze zin uit het Eftelingluistersprookje Klein Duimpje maakte jaren geleden grote indruk op ons. Het is echt absurd hoe die zin blijft hangen. Onze kinderen tellen inmiddels 26 en 23 jaar. Stop de tijd! Breng me terug naar de sprookjes.
Goedkoopst
Maar niet zonder munt.
Al zoek ik wel naar de goedkoopste variant. Want tja, het is niet de goedkoopste theesoort. Toch gun ik het mezelf wel, want tegenover allerlei calorieën die ik uitsluit (en toch aankomen hè), is munt mijn beloning. Het smaakt echter nog beter als de aanschafprijs keldert.
Precies dat lukte me afgelopen week verrassend goed. Bij de Lidl. Kijk even mee: 40 gram munt kost bij de Appie €1,39. De zelfscankassa van de Lidl toonde echter een bedrag van €0,99 voor hetzelfde aantal grammen. Dat is winst! Tot ik bij diezelfde Lidl ‘bos munt’ zag in ruil voor €1,49. De weegschaal toonde daarbij 109 gram. Natuurlijk zet ik daar wekelijks graag wat extra stappen voor op de teller en slurp met een geruster hart een volgende beker leeg.
Zie me de Appie voorbij banjeren en later terugkomen om… Nee, ik ga heus niet het zakje munt voor het gezicht van grote vriend groenteman heen en weer zwaaien met een ‘nanananana’. Dat vind ik ook zowat. Hij bepaalt de prijs tenslotte niet.
Bos munt?
Toch bleef ik zitten met één vraag. Bij de Lidl staat op het zakje van 40 gram gewoon ‘munt’. Op het andere zakje in dit geval van 109 gram staat ‘bos munt’. Komt dat uit het bos? Welk bos dan? En waarom is die zoveel goedkoper? Is het een nep soort? Van dichterbij gekomen? Meer bespoten? Machinaal geplukt? Genetisch gemanipuleerd?
Alsof dat nog uitmaakt in alles wat gemanipuleerd is. Zelfs ik loop te manipuleren in mijn blogs, alleen niet genetisch. Al weet ik dat zelf ook niet eens zo zeker. Hoe puur ben ik zelf nog?
Navraag
Afijn, ik liep naar de Lidl groenteman en vroeg:
,,Wat is het verschil tussen deze bos munt en die munt?” Zie je me al wijzen van de hogere naar een lagere schap.
,,Er is geen verschil,” klonk kort en akelig krachtig.
,,Hoe bedoelt u? Hier staat bos munt op de verpakking en daar munt.”
,,Ja, want het is een bos munt.”
,,U bedoelt dus dat het een bos is, maar niet dat het uit het bos komt.”
,,Het is gewoon een bosje munt en dezelfde soort als die andere, maar bij elkaar gebonden, dus een bos.”
Dom
Ik voelde me zó dom, hè? Ik kon het als schrijver weten. Als het uit het bos kwam had er bosmunt op gestaan. Joehoe, schrijvertje. You should know.
Om toch zeker te weten dat ik niet de enige domme was. Het voelt beter om dat zeker te weten, vroeg ik thuis, terwijl ik daar het zakje munt wel voor de ogen van manlief en dochterlief heen en weer wiebelde:
,,Wat zegt deze bos munt jullie?”
,,Dat het uit het bos komt,” klonk in koor.
Ik juichte, sprong in de lucht en danste een geluksdansje. Nou ja, dat is allemaal een beetje overdreven, maar het zegt iets van mijn blijdschap. Tot manlief ineens zei:
,,Dat is het! Je wilt geen munt uit eigen tuin, want het woekert zo. Maar wat dacht je ervan om het in het bos te verbouwen.”
,,En waar is dat bos dan?”
,,Joehoe! Aan de andere kant van de rondweg. Iets met Bos Nieuw Wulven?”
,,Stttt, niet zo hard. Niet doorvertellen. Anders plukt binnenkort iedereen daar mijn munt.”
Sprookje
In afwachting van lekkere varianten gemberthee, slurp ik van mijn muntthee. Het is niet zo erg als bij koffie, dat iedereen de mond moet houden of liever nog verdwijnen, zodat ik ongestoord en intens geniet van mijn bakkie cappuccino.
Daar zul je het hebben, komt precies dan manlief thuis:
,,Vrouw, waar blijft mijn eten.”
Nee, hoor, gein. Dat is onze grap. Deze zin uit het Eftelingluistersprookje Klein Duimpje maakte jaren geleden grote indruk op ons. Het is echt absurd hoe die zin blijft hangen. Onze kinderen tellen inmiddels 26 en 23 jaar. Stop de tijd! Breng me terug naar de sprookjes.
Goedkoopst
Maar niet zonder munt.
Al zoek ik wel naar de goedkoopste variant. Want tja, het is niet de goedkoopste theesoort. Toch gun ik het mezelf wel, want tegenover allerlei calorieën die ik uitsluit (en toch aankomen hè), is munt mijn beloning. Het smaakt echter nog beter als de aanschafprijs keldert.
Precies dat lukte me afgelopen week verrassend goed. Bij de Lidl. Kijk even mee: 40 gram munt kost bij de Appie €1,39. De zelfscankassa van de Lidl toonde echter een bedrag van €0,99 voor hetzelfde aantal grammen. Dat is winst! Tot ik bij diezelfde Lidl ‘bos munt’ zag in ruil voor €1,49. De weegschaal toonde daarbij 109 gram. Natuurlijk zet ik daar wekelijks graag wat extra stappen voor op de teller en slurp met een geruster hart een volgende beker leeg.
Zie me de Appie voorbij banjeren en later terugkomen om… Nee, ik ga heus niet het zakje munt voor het gezicht van grote vriend groenteman heen en weer zwaaien met een ‘nanananana’. Dat vind ik ook zowat. Hij bepaalt de prijs tenslotte niet.
Bos munt?
Toch bleef ik zitten met één vraag. Bij de Lidl staat op het zakje van 40 gram gewoon ‘munt’. Op het andere zakje in dit geval van 109 gram staat ‘bos munt’. Komt dat uit het bos? Welk bos dan? En waarom is die zoveel goedkoper? Is het een nep soort? Van dichterbij gekomen? Meer bespoten? Machinaal geplukt? Genetisch gemanipuleerd?
Alsof dat nog uitmaakt in alles wat gemanipuleerd is. Zelfs ik loop te manipuleren in mijn blogs, alleen niet genetisch. Al weet ik dat zelf ook niet eens zo zeker. Hoe puur ben ik zelf nog?
Navraag
Afijn, ik liep naar de Lidl groenteman en vroeg:
,,Wat is het verschil tussen deze bos munt en die munt?” Zie je me al wijzen van de hogere naar een lagere schap.
,,Er is geen verschil,” klonk kort en akelig krachtig.
,,Hoe bedoelt u? Hier staat bos munt op de verpakking en daar munt.”
,,Ja, want het is een bos munt.”
,,U bedoelt dus dat het een bos is, maar niet dat het uit het bos komt.”
,,Het is gewoon een bosje munt en dezelfde soort als die andere, maar bij elkaar gebonden, dus een bos.”
Ik voelde me zó dom, hè? Ik kon het als schrijver weten. Als het uit het bos kwam had er bosmunt op gestaan. Joehoe, schrijvertje. You should know.
Om toch zeker te weten dat ik niet de enige domme was. Het voelt beter om dat zeker te weten, vroeg ik thuis, terwijl ik daar het zakje munt wel voor de ogen van manlief en dochterlief heen en weer wiebelde:
,,Wat zegt deze bos munt jullie?”
,,Dat het uit het bos komt,” klonk in koor.
Ik juichte, sprong in de lucht en danste een geluksdansje. Nou ja, dat is allemaal een beetje overdreven, maar het zegt iets van mijn blijdschap. Tot manlief ineens zei:
,,Dat is het! Je wilt geen munt uit eigen tuin, want het woekert zo. Maar wat dacht je ervan om het in het bos te verbouwen.”
,,En waar is dat bos dan?”
,,Joehoe! Aan de andere kant van de rondweg. Iets met Bos Nieuw Wulven?”
,,Stttt, niet zo hard. Niet doorvertellen. Anders plukt binnenkort iedereen daar mijn munt.”
